Internetowy Słownik Łowiecki

Oszczep był pierwszą bronią myśliwską używaną przez człowieka. Składał się z grubego drzewca i szerokiego, płaskiego, wydłużonego grotu o liściastym kształcie z poprze lub hakiem. Drzewce owijano zazwyczaj krzyżującymi się rzemykami i nabijano gwoździami, aby nie ślizgało się w ręce. Oszczep był używany do polowań od najdawniejszych czasów aż do początku XIX w., kiedy to pojawiła się broń palna. W XIV w. wynaleziono broń palną, która po raz pierwszy została wykorzystana do polowania w XV w. Przełomowym wynalazkiem była strzelba Lefaucheuxa z 1832 r., która była ładowana od tyłu (odtylcówki, lankastrówki). Pod koniec XIX w. pojawiła się nowoczesna broń myśliwska.

Oszczep był bardzo popularną bronią myśliwską, ponieważ był prosty i tani w produkcji. Był też bardzo skuteczny, ponieważ można go było używać do polowania na duże i małe zwierzęta. Oszczep miał też swoje ograniczenia - nie mógł być używany do polowania na duże odległości, a jego skuteczność zależała od umiejętności użytkownika. Oszczep miał też tendencję do tracenia swojej skuteczności po kilku uderzeniach, co oznacza, że trzeba go było czasami naprawiać lub wymieniać na nowy.