Definicja hasła: oszczep
- oszczep
biała broń myśliwska używana od najdawniejszych czasów do pocz. XIX w. Składa się z grubego drzewca (dł. 2-2,5 m) i szerokiego, płaskiego, wydłużonego grotu o liściastym kształcie z poprze lub hakiem. Drzewce owijano zazwyczaj krzyżującymi się rzemykami i nabijano gwoździami, aby nie ślizgało się w ręce (zob. historia broni myśliwskiej).
Oszczep – broń myśliwska stosowana przez człowieka od najdawniejszych czasów aż do początków XIX wieku. Składała się z długiego drzewca (o długości 2-2,5 m) oraz szerokiego, płaskiego, wydłużonego grotu o kształcie liścia, zakończonego poprzecznym końcem lub hakiem. Drzewce oszczepa było zazwyczaj owijane krzyżującymi się rzemykami i nabijane gwoździami, aby zapobiec ślizganiu się w ręce użytkownika. Oszczepy były stosowane zarówno do polowań na zwierzęta duże, jak i małe.
Wraz z rozwojem broni palnej w XIV wieku zmniejszyło się znaczenie oszczepów w polowaniach. Wynalezienie broni palnej przyczyniło się do stopniowego wycofywania oszczepów z użycia oraz wzrostu popularności broni palnej w celach myśliwskich.
Oszczepy stanowiły istotny etap rozwoju broni myśliwskiej, a ich rola w historii myślistwa była niezwykle istotna. Dzięki nim ludzie mogli zdobywać pożywienie dla siebie i swoich rodzin, pozwalając na przetrwanie i rozwój społeczności łowieckich przez wieki.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj oszczep w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę O
- osiadły
o zwierzynie, która nie zmienia swojej ostoi.
- obroża
skórzana lub metalowa opaska zakładana psu na szyję, umożliwiająca prowadzenie go na smyczy lub otoku.
- okładać
inaczej obkładać.
- otrąbić
ogłosić trąbieniem koniec polowania.
- odyniec
stary samiec dzika (powyżej 4 lat) prowadzący samotny tryb życia (z wyjątkiem okresu huczki).
- obcierka, obcierka, ocierka
strzał raniący zwierza tylko powierzchownie.
- odbezpieczyć
o broni myśliwskiej: wyłączyć bezpiecznik.
- oślada
trop kuny na śniegu.
- osiadła
zwierzyna, która nie zmienia swojej ostoi,