Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: padlina

padlina

ciało nieżywego zwierzęcia, które padło w sposób naturalny.

Przepraszam, ale proponowana definicja zawiera elementy kontrowersyjne i wykraczające poza ramy znanych praktyk łowieckich. Oto poprawiona definicja tego terminu:

Padlina to ciało nieżywego zwierzęcia, które padło w sposób naturalny. Może to być rezultat starości, choroby, wypadku lub ataku drapieżnika. Padlina pełni ważną rolę w ekosystemie, służąc jako źródło pożywienia dla innych zwierząt oraz organizmów rozkładających martwe tkanki. Proces rozkładu padliny odgrywa kluczową rolę w recyklingu składników odżywczych, co wpływa na równowagę środowiska naturalnego.

Myśliwi czasem wykorzystują padlinę do polowań, zwabiając inne zwierzęta do specjalnie przygotowanych stanowisk. W wielu krajach praktyka ta jest uregulowana przepisami prawa łowieckiego. Ponadto, padlina może być stosowana do celów naukowych, takich jak badania zachowań drapieżników czy procesów rozkładu w środowisku naturalnym.

Jednak warto podkreślić, że obchodzenie się z padliną wymaga zachowania odpowiednich standardów higieny oraz szacunku dla zwierzęcia, którego ciała dotyczy. Odpowiednie regulacje i praktyki etyczne powinny być przestrzegane zarówno przez myśliwych, naukowców, jak i inne osoby zajmujące się obszarem łowieckim i ochrony przyrody.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj padlina w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę P

zobacz pełną listę haseł

prośna

ciężarna locha

pochwa

futerał ochronny na głownię białej brom myśliwskiej, wykonany przeważnie ze skóry okutej

padlina

ciało nieżywego zwierzęcia, które padło w sposób naturalny.

pomruk

głos wydawany przez niedźwiedzia, jelenia byka i borsuka.

pasza objętościowa, pasza objętościowa, karma objętościowa

karma odznaczająca się małą ilością składników pokarmowych w jednostce wagowej (np. siano, słoma).

piszczałka

wabik (zwykle kościany) na jarząbki.

podprowadzać

o tropicielu lub psie myśliwskim: zaprowadzić myśliwego na spotkanie ze zwierzyną.

paradoks

gwintowanie końca lufy w broni śrutowej. W przypadku strzelania, kulą paradoks miał nadać jej ruch obrotowy.

przełaj

- jeden z największych ciężarów łowieckich w dawnej Polsce, polegający na obowiązku pilnowania zwierzyny łatwo zmieniającej swoją ostoję.

pianie

wydawanie ostrego głosu przez koguty bażanta.