Definicja hasła: preparowanie
- preparowanie
poroży i oręża dzików. Do preparowania przystępujemy niezwłocznie po strzeleniu sztuki. Najpierw czyścimy wstępnie czaszkę (usuwamy język, mózg itd.), następnie moczymy przez 24 godz. w zimnej wodzie. Później gotujemy w wodzie przez 20-60 min. (sarny 20-30 min., daniele 30-40 min., jelenie i dziki 40-60 min.). Czyścimy dokładnie czaszkę (lub wyjmujemy oręż z dzika) i bielimy polewając ją wodą i wystawiając na działanie słońca. Oręż dzika konserwujemy smarując go wazeliną.
Preparowanie, w kontekście łowieckim, odnosi się do procesu obróbki poroży i oręża dzików w celu zachowania ich jako trwałych trofeów łowieckich. Proces rozpoczyna się od usuwania skóry z poroża, a następnie moczenia go w zimnej wodzie przez okres 24 godzin. Kolejnym etapem jest gotowanie poroża w wodzie przez określony czas, zależny od gatunku zwierzęcia: sarny (20-30 min.), daniele (30-40 min.), jelenie i dziki (40-60 min.). Po ugotowaniu, poroże jest dokładnie czyścione i suszone. Istnieje także możliwość bielenia poprzez polewanie go wodą i wystawianie na działanie słońca. Kolejnym istotnym krokiem jest konserwacja, którą można przeprowadzić za pomocą specjalnych środków takich jak lakiery, oleje i smary. Lakierowanie chroni powierzchnię preparatu tworząc warstwę ochronną, oleje zmiękczają skórę i chronią przed wilgocią, natomiast smary służą do konserwacji oręża dzików.
Proces preparowania stanowi istotny element łowieckiego rytuału, umożliwiając zachowanie zapamiętanych łowieckich sukcesów na długie lata. Pozwala to myśliwym podziwiać i cieszyć się pięknem trofeów oraz zachować pamiątki po udanych polowaniach w niezmienionym stanie na przestrzeni czasu.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj preparowanie w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę P
- poduszka, poduszka, baka
wypukłość na kolbie broni myśliwskiej, do której przykłada się policzek podczas celowania i strzału (zob. łoże).
- ptaszniczka
długa myśliwska broń palna małego kalibru, używana do polowania na ptaki od XVI w., wyposażona zazwyczaj w zewnętrzny zamek kołowy i ściętą, bogato inkrustowaną kolbę.
- po ryk
jednorazowy głośny ryk byka jelenia.
- przeziernik
przyrząd celowniczy z otworem w środku, zastępujący szczerbinki.
- padać w ogniu
o zwierzynie, która strzelona dokładnie pozostaje na miejscu strzału.
- przełaj
- jeden z największych ciężarów łowieckich w dawnej Polsce, polegający na obowiązku pilnowania zwierzyny łatwo zmieniającej swoją ostoję.
- pędzelek
kępka długich włosów na końcu ucha rysia.
- pień
wyrostek kostny na czole samców zwierzyny płowej, na którym nasadzane jest poroże.
- ptactwo
zbiorowa nazwa ptaków łownych.