Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: pomruk

pomruk

głos wydawany przez niedźwiedzia, jelenia byka i borsuka.

Pomruk to dźwięk wydawany przez niektóre gatunki zwierząt, takie jak niedźwiedzie, jelenie byki i borsuki. Jest to charakterystyczny dźwięk przypominający ryk, zazwyczaj donośny i głęboki, który może być słyszany na duże odległości w lesie. Zwierzęta wydające pomruk robią to z różnych powodów, jednak najczęściej służy on oznaczeniu terytorium lub ostrzeganiu innych zwierząt o swojej obecności.

Pomruk jest formą komunikacji między przedstawicielami tych gatunków. Niedźwiedzie czy jelenie byki mogą emitować go do siebie nawzajem jako sposób na przywitanie się, wykazywanie obecności lub ostrzeganie innych osobników. Dodatkowo, może być także używany do komunikacji wewnątrzgatunkowej - np. przez jelenie byki dla porozumiewania się między sobą.

W środowisku łowieckim pomruk pełni istotną rolę dla myśliwych, którzy często wykorzystują jego imitację aby przyciągnąć zwierzynę podczas polowania. Dzięki temu technikowi możliwe jest sprawdzenie reakcji zwierząt na sygnał oraz obserwacja ich zachowania w naturalnym środowisku.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj pomruk w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę P

zobacz pełną listę haseł

pastorał

podpórka służąca do oparcia broni przy strzale

piórko malarskie

zob. ostrolotka.

pasza treściwa, pasza treściwa, karma treściwa

pasza odznaczająca się dużą zawartością składników pokarmowych w jednostce wagowej (np. ziarno zbóż).

puszcza

wielki kompleks leśny pokryty pierwotnymi lasami.

pojedynka

broń myśliwska jednostrzałowa.

płaszcz

zob. pancerz.

podajnik

urządzenie w broni powtarzalnej podające, po wyrzuceniu łuski, kolejny nabój do komory nabojowej.

paszcza

otwór gębowy niedźwiedzia, wilka, rysia i psa.

pieśń głuszca

głos wydawany przez tokującego koguta. Składa się z 4 wyraźnie oddzielonych zwrotek: klapanie powtarzane 5-15 razy przez około 4 s., trelowanie około 2 s., korkowanie - krótki główny ton (...)

przełaj

- jeden z największych ciężarów łowieckich w dawnej Polsce, polegający na obowiązku pilnowania zwierzyny łatwo zmieniającej swoją ostoję.