Definicja hasła: perukarz
- perukarz
kozioł noszący poroże zdeformowane w kształcie narośli kostnej pokrytej scypulem. Powitanie peruki wiąże się z utratą lub uszkodzeniem jąder. Zjawisko to dużo rzadziej występuje wśród jeleni.
Perukarz to określenie dla kozła noszącego poroże zdeformowane w kształcie narośli kostnej, pokrytej scypulem. Jest to zjawisko, które występuje głównie u dzikich zwierząt, takich jak jelenie i sarny. Perukarze są bardzo rzadko spotykani wśród jeleni, ale czasami można je spotkać.
Poroże perukarza jest zdeformowane w kształcie narośli kostnej i pokryte scypulem. Scypuł jest twardy i gruby, a jego powierzchnia jest gładka i lśniąca. Poroże perukarza może być bardzo duże i ważyć nawet do kilku kilogramów.
Kozioł perukarza ma utratę lub uszkodzenie jąder, co wiąże się z powitaniem peruki. Jest to proces, w którym samiec traci swoje jądra, aby móc przyciągnąć samicę do seksu. Jest to proces naturalny i niezbędny do rozmnażania się dzikich zwierząt.
Zjawisko perukarstwa jest rzadkie wśród jeleni, ale może mieć znaczący wpływ na zdolność danego osobnika do rozmnażania się oraz na jego zachowanie społeczne w stadzie. Peruki mogą wpływać na hierarchię społeczną w populacji zwierząt leśnych oraz na interakcje pomiędzy poszczególnymi osobnikami.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj perukarz w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę P
- płaskodeńka
popularna łódka o płaskim dnie używana do polowań na ptactwo.
- podkładacz
myśliwy lub pomocnik, który wchodzi z psami do miotu i naprowadza je na świeży trop zwierzyny.
- poprawka
drugi strzał do tego samego celu (po pierwszym nieskutecznym).
- prawo łowieckie
całokształt norm prawnych regulujących stosunki w zakresie organizacji i wykonywania łowiectwa. Podstawowym aktem prawnym jest Ustawa z dnia 17.VI.1959 r. o hodowli, ochronie zwierząt łownych (...)
- przewód
kanał w lufie.
- ptactwo
zbiorowa nazwa ptaków łownych.
- płochacz
pies myśliwski przeznaczony do wypłaszania zwierzyny z zarośli lub szuwarów (np. spaniel).
- pasowanie na myśliwego
stary obyczaj przyjmowania adepta do grona myśliwych. Nakazuje on dokonać tego ceremonialnie po ustrzeleniu przez adepta pierwszej sztuki grubej zwierzyny. Najstarszy wiekiem i doświadczeniem (...)
- paradoks
gwintowanie końca lufy w broni śrutowej. W przypadku strzelania, kulą paradoks miał nadać jej ruch obrotowy.