Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: plusk

plusk, plusk, kielnia

ogon bobra.

Plusk to ogon bobra, stanowiący ważny element jego anatomii. Jest on długi i szeroki, zazwyczaj mierzący od 30 do 40 cm długości i mający szerokość od 10 do 15 cm. Ogon bobra jest pokryty grubą warstwą tłustej skóry, która chroni go przed wodą i zimnem. Jest bardzo silny i wytrzymały, co umożliwia wykonywanie różnych czynności, takich jak pływanie, nurkowanie i skakanie. Służy również do utrzymywania równowagi podczas poruszania się po powierzchni wody.

Plusk bobra pełni także funkcje komunikacyjne między bobrami oraz obronne przed drapieżnikami. Bobry uderzają swoimi ogonami w wodę jako ostrzeżenie o nadchodzącym niebezpieczeństwie lub po prostu jako forma powitania. Dodatkowo ogon bobra może być używany do polowania na ryby lub inne małe zwierzęta wodne. Jego silna budowa umożliwia wykonywanie różnych czynności oraz komunikację z innymi bobrami, a także obronę przed drapieżnikami. Pełni także rolę podczas polowania na ryby i inne małe zwierzęta wodne.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj plusk w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę P

zobacz pełną listę haseł

pocisk

w broni myśliwskiej część naboju (rażąca); może być kula lub śrut (zob. amunicja myśliwska).

pobudka

sygnał myśliwski grany na trąbce albo rogu, budzący myśliwych lub też oznajmiający rozpoczęcie polowama.

pąd

trop zwierzęcia, po którym przebiegły psy

piórkować

dobijać postrzelonego ptaka.

podpórka

laska lub rozwidlony drążek służący do podparcia broni kulowej przy strzale przez lunetę.

przesmyk

ulubione miejsce zwierzyny, przez które przechodzi zmieniając ostoję.

pointer

wyżeł wielostronny, doskonały legawiec o bezkonkurencyjnym górnym wietrze, dobrze pracujący w suchym polu. Ma zgrabną sylwetkę, silną i szeroką pierś, ogon długi, prosty; sierść (...)

przodownica

łania, locha, owca prowadząca stado (chmarę, watahę) i czuwająca nad ich bezpieczeństwem.

pojedynka

broń myśliwska jednostrzałowa.

ptaki, ptaki (Aves)

gromada kręgowców, których przednia para kończyn przekształcona jest w skrzydła, a szczęka oraz żuchwa są wydłużone i wraz z pokrywą rogową tworzą dziób.