Definicja hasła: plusk
- plusk, plusk, kielnia
ogon bobra.
Plusk to ogon bobra, stanowiący ważny element jego anatomii. Jest on długi i szeroki, zazwyczaj mierzący od 30 do 40 cm długości i mający szerokość od 10 do 15 cm. Ogon bobra jest pokryty grubą warstwą tłustej skóry, która chroni go przed wodą i zimnem. Jest bardzo silny i wytrzymały, co umożliwia wykonywanie różnych czynności, takich jak pływanie, nurkowanie i skakanie. Służy również do utrzymywania równowagi podczas poruszania się po powierzchni wody.
Plusk bobra pełni także funkcje komunikacyjne między bobrami oraz obronne przed drapieżnikami. Bobry uderzają swoimi ogonami w wodę jako ostrzeżenie o nadchodzącym niebezpieczeństwie lub po prostu jako forma powitania. Dodatkowo ogon bobra może być używany do polowania na ryby lub inne małe zwierzęta wodne. Jego silna budowa umożliwia wykonywanie różnych czynności oraz komunikację z innymi bobrami, a także obronę przed drapieżnikami. Pełni także rolę podczas polowania na ryby i inne małe zwierzęta wodne.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj plusk w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę P
- paśnik
urządzenie łowieckie służące do zadawania karmy zwierzynie.
- patroszenie
usuwanie wnętrzności z jamy brzusznej strzelonej zwierzyny. Należy wykonać je niezwłocznie ze względu na proces psucia się tuszy, który zaczyna się od jamy brzusznej, zwłaszcza gdy pocisk (...)
- pies myśliwski
pies określonej rasy, który ze względu na cechy wrodzone nadaje się do układania myśliwskiego. Jego zadaniem jest pomagać myśliwemu przez wykonywanie jednej lub wielu czynności (psy (...)
- poidło
naturalny lub sztuczny zbiornik z wodą, z którego korzysta zwierzyna.
- polano, polano, wiecha
ogon wilka.
- pasy zaporowe
łowieckie poletka żerowe i zgryzowe lokalizowane w lesie na drodze do pól lub upraw leśnych, mające na celu zatrzymanie zwierzyny i uniknięcie wyrządzanych przez nią szkód.
- podeszwa
spód stopy niedźwiedzia.
- przodownica
łania, locha, owca prowadząca stado (chmarę, watahę) i czuwająca nad ich bezpieczeństwem.
- preparowanie
poroży i oręża dzików. Do preparowania przystępujemy niezwłocznie po strzeleniu sztuki. Najpierw czyścimy wstępnie czaszkę (usuwamy język, mózg itd.), następnie moczymy przez 24 godz. w (...)