Definicja hasła: plusk
- plusk, plusk, kielnia
ogon bobra.
Plusk to ogon bobra, stanowiący ważny element jego anatomii. Jest on długi i szeroki, zazwyczaj mierzący od 30 do 40 cm długości i mający szerokość od 10 do 15 cm. Ogon bobra jest pokryty grubą warstwą tłustej skóry, która chroni go przed wodą i zimnem. Jest bardzo silny i wytrzymały, co umożliwia wykonywanie różnych czynności, takich jak pływanie, nurkowanie i skakanie. Służy również do utrzymywania równowagi podczas poruszania się po powierzchni wody.
Plusk bobra pełni także funkcje komunikacyjne między bobrami oraz obronne przed drapieżnikami. Bobry uderzają swoimi ogonami w wodę jako ostrzeżenie o nadchodzącym niebezpieczeństwie lub po prostu jako forma powitania. Dodatkowo ogon bobra może być używany do polowania na ryby lub inne małe zwierzęta wodne. Jego silna budowa umożliwia wykonywanie różnych czynności oraz komunikację z innymi bobrami, a także obronę przed drapieżnikami. Pełni także rolę podczas polowania na ryby i inne małe zwierzęta wodne.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj plusk w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę P
- posokowiec hanowerski
pies myśliwski średniej wielkości, maści brązowej z czarną maską na pysku. Głowę ma dużą z obwisłymi uszami i faflami, ogon długi i gruby. Pies jednostronny doskonale pracujący na (...)
- pędzelek
kępka długich włosów na końcu ucha rysia.
- przecinka
wąska dróżka wycięta w lesie.
- pokrycie
kryterium oceny jakości broni i amunicji śrutowej określone procentem śrutu, jaki trafia w tarczę o średnicy 75 cm przy strzale z odległości 35 m. Normalne dubeltówki powinny mieć (...)
- płaskodeńka
popularna łódka o płaskim dnie używana do polowań na ptactwo.
- podchód
sposób polowania, polegający na podchodzeniu przez myśliwego do zwierzyny na odległość strzału.
- pasza soczysta, pasza soczysta, karma soczysta
karma zawierająca duży procent wody (buraki, ziemniaki, kiszonka).
- pastorał
podpórka służąca do oparcia broni przy strzale
- pomykać
o lisie, zającu i króliku: biec.
- przełaj
- jeden z największych ciężarów łowieckich w dawnej Polsce, polegający na obowiązku pilnowania zwierzyny łatwo zmieniającej swoją ostoję.