Definicja hasła: prowadzenie
- prowadzenie
1) o jeleniu, danielu, dziku: przewodzenie stadu;
2) o samicy: opieka nad potomstwem,
3) o myśliwym: przesuwanie wylotu lufy za poruszającym się celem.
Prowadzenie to jedno z ważniejszych zachowań stadnych u jeleni, dziko zwanej też sarną czy danielem. W ramach tego zachowania jednostki silniejsze lub bardziej doświadczone wiodą młodsze i słabsze osobniki, kierując nimi w bezpieczne miejsca, np. w przypadku zagrożenia przez drapieżniki. Prowadzenie może mieć również charakter rozrodczy, gdy samiec prowadzi stado samic w okresie godowym.
W kontekście samic, prowadzenie odnosi się do opieki nad potomstwem. Samica ma za zadanie prowadzić młode, dbać o ich bezpieczeństwo oraz zapewnić im dostęp do pokarmu i schronienia. Jest to kluczowy element w życiu stadnego ssaków i stanowi istotną część troski matczynej.
Dla myśliwego prowadzenie oznacza przesuwanie lufy broni za poruszającym się celem. Jest to umiejętność kluczowa dla trafienia zwierzęcia podczas polowania. Prowadzenie wymaga precyzyjnej koordynacji ruchów oraz szybkiej reakcji na zmieniającą się sytuację, co jest niezbędne w celu osiągnięcia celu.
Warto zauważyć, że pojęcie "prowadzenia" przybiera różne znaczenia w zależności od kontekstu biologicznego czy łowieckiego. Nawiasem mówiąc, jest fascynujące obserwować jak te różnorodne manifestacje tego zachowania wpływają na funkcjonowanie różnych gatunków oraz jak są wykorzystywane przez człowieka w kontekście łowieckim.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj prowadzenie w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę P
- podpórka
laska lub rozwidlony drążek służący do podparcia broni kulowej przy strzale przez lunetę.
- paszkot, drozd paszkot, paszkot, drozd paszkot (Turdus visdvorut L.)
największy gatunek z rodziny drozdów. Upierzenie strony grzbietowej szarobrunatne, brzusznej rdzawo-żółtawo-białe, upstrzone czarnymi plamkami. Długość ciała 26 cm, rozpiętość (...)
- płowa zwierzyna
myśliwska nazwa obejmująca: jelenie, samy, łosie i daniele.
- przybory myśliwskie
przedmioty (z wyjątkiem broni) ułatwiające polowanie: futerały, torby, stolid, laski, podpórki, noże, troki, wabiki, trąbki, rogi, przybory do czyszczenia broni i elaboracji naboi (...)
- pole
1) teren, na którym odbywa się polowanie;
2) rok pracy psa myśliwskiego (np. drugie pole - drugi sezon).
- przybitka
1) wojłokowa, rodzaj korka oddzielającego w naboju śrutowym proch od śrutu;
2) tekturowa, zamykająca nabój śrutowy (zob. (...)
- polano, polano, wiecha
ogon wilka.
- pień
wyrostek kostny na czole samców zwierzyny płowej, na którym nasadzane jest poroże.
- pętla
splątane tropy zająca na śniegu.
- ptaszniczka
długa myśliwska broń palna małego kalibru, używana do polowania na ptaki od XVI w., wyposażona zazwyczaj w zewnętrzny zamek kołowy i ściętą, bogato inkrustowaną kolbę.