Definicja hasła: piżmak
- piżmak, piżmak (Ondatra zibethica L.)
gatunek z rzędu gryzoni pochodzący z Ameryki płn. Sprowadzony w 1905 r. do Czech rozprzestrzenił się m.in. do Polski. Długość ciała 260-400 mm, ogona 180-280 mm, ciężar 700-1600 g. Grzbiet ciemnobrunatny, spód popielaty z rudawym odcieniem, ogon bocznie spłaszczony. Zamieszkuje brzegi wód stojących i wolno płynących. Rozmnaża się od wiosny do jesieni (3-4 mioty po 6-8 młodych), ciąża trwa 22 dni. Odżywia się roślinnością wodną. Skórki są cennym surowcem futrzarskim. Zwierz łowny.
Piżmak (Ondatra zibethicus) - gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych (Cricetidae), pierwotnie spotykany w Ameryce Północnej. W 1905 roku został sprowadzony do Europy, w tym do Czech, skąd rozprzestrzenił się na inne obszary kontynentu, włączając w to Polskę. Dorosłe osobniki piżmaka cechują się długością ciała wynoszącą od 260 do 400 mm, długością ogona wynoszącą od 180 do 280 mm oraz wagą mieszczącą się w przedziale od 700 do 1600 g.
Gatunek ten charakteryzuje się ciemnobrunatnym grzbietem oraz popielatym spodem ciała z rudawym odcieniem. Jego ogon jest bocznie spłaszczony. Piżmaki zamieszkują głównie brzegi zarówno wolno płynących, jak i stojących zbiorników wodnych. Prowadzą aktywny tryb życia i są znane ze swojej zdolności do szybkiej reprodukcji – od maja do września mogą wydać na świat trzy do czterech miotów liczących od sześciu do ośmiu młodych. Okres ciąży u samic trwa 22 dni.
Żywią się głównie roślinami wodnymi i szuwarowymi, stanowiąc istotny składnik ekosystemu wodnego. Ich skóry są cenione przez przemysł futrzarski, co sprawia, że piżmaki są przedmiotem polowań. Dzięki efektywnemu dostosowaniu się do różnorodnych środowisk naturalnych oraz niepozornej aparycji należy również do zwierząt łownych, stanowiąc cel polowań kłusowniczych i legalnego lowiectwa łowieckiego.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj piżmak w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę P
- przełaj
- jeden z największych ciężarów łowieckich w dawnej Polsce, polegający na obowiązku pilnowania zwierzyny łatwo zmieniającej swoją ostoję.
- pasy zaporowe
łowieckie poletka żerowe i zgryzowe lokalizowane w lesie na drodze do pól lub upraw leśnych, mające na celu zatrzymanie zwierzyny i uniknięcie wyrządzanych przez nią szkód.
- posokowiec hanowerski
pies myśliwski średniej wielkości, maści brązowej z czarną maską na pysku. Głowę ma dużą z obwisłymi uszami i faflami, ogon długi i gruby. Pies jednostronny doskonale pracujący na (...)
- pęta
krótkie rzemyki służące do przytrzymania ptaka łowczego.
- pustorogie, pustorogie (Bovidae)
rodzina przeżuwaczy, u których rogi są puste w środku, nierozgałęzione i występują przeważnie u przedstawicieli obu płci. Nie zrzucają rogów. Ze zwierząt łownych do pustorogów (...)
- pokrycie
kryterium oceny jakości broni i amunicji śrutowej określone procentem śrutu, jaki trafia w tarczę o średnicy 75 cm przy strzale z odległości 35 m. Normalne dubeltówki powinny mieć (...)
- pies
samiec borsuka lub lisa.
- pan bobrowy, pan bobrowy (dominus castorum)
najwyższy urzędnik pilnujący książęcego monopolu polowania na bobry. Podlegały mu zastępy bobrowników z całego kraju.
- poduszka, poduszka, baka
wypukłość na kolbie broni myśliwskiej, do której przykłada się policzek podczas celowania i strzału (zob. łoże).
- parkoty
okres godowy u zajęcy (pierwsze parkoty przypadają na styczeń i luty).