Definicja hasła: proch
- proch
materiał wybuchowy miotający stosowany w amunicji jako źródło energii do wyrzucenia pocisku. Proch bezdymny (używany współcześnie) wyrabia się z nitrocelulozy lub (rzadziej) z nitrogliceryny. Proch dymny, używany jeszcze na początku XX w., wyrabiano z saletry potasowej mieszanej z siarką i pyłem węglowym. Broń przystosowana do naboi z prochem bezdymnym ma na lufie wybity znak „N".
Proch to materiał wybuchowy stosowany w amunicji do napędu broni palnej. Proch bezdymny, obecnie najczęściej stosowany rodzaj prochu, zawiera nitrocelulozę, która stanowi mieszankę celulozy i nitrogliceryny, dostarczając silnej energii wyrzutu pocisku. Charakteryzuje się stabilnością oraz niskim poziomem zapłonu, co sprawia, że nie ulega łatwemu zapaleniu. Broń przystosowana do tego rodzaju prochu posiada znak "N" na lufie.
Proch dymny był używany na początku XX wieku i składał się z saletry potasowej, siarki oraz pyłu węglowego. Saletra potasowa dostarczała energii do wyrzutu pocisku, natomiast siarka i pył węglowy tworzyły dużą ilość dymu po strzale, ułatwiając obserwację trajektorii lotu pocisku. Jednakże proch dymny miał tendencję do samozapalania się, co czyniło go bardziej niebezpiecznym od prochu bezdymnego; dlatego też obecnie stosuje się go tylko w specjalnie przystosowanej broni palnej.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj proch w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę P
- poroże
parzyste wyrostki kostne nasadzane na możdżeniach samców (wyjątek: u renifera także samic) jeleniowatych. Poroże jest corocznie zrzucane i ponownie nasadzane. Poroże jelenia, łosia i (...)
- perukarz
kozioł noszący poroże zdeformowane w kształcie narośli kostnej pokrytej scypulem. Powitanie peruki wiąże się z utratą lub uszkodzeniem jąder. Zjawisko to dużo rzadziej występuje wśród (...)
- polano, polano, wiecha
ogon wilka.
- poduszka, poduszka, baka
wypukłość na kolbie broni myśliwskiej, do której przykłada się policzek podczas celowania i strzału (zob. łoże).
- pierzenie się
wymiana piór u ptaków.
- przyszłościowa sztuka
osobnik nadający się do dalszej hodowli.
- puller
człowiek obsługujący maszyny do podawania rzutków.
- przewód łowiecki
inaczej conductus.
- pies
samiec borsuka lub lisa.
- patrochy
niejadalne wnętrzności zwierzyny.