Internetowy Słownik Łowiecki

Proch to materiał wybuchowy stosowany w amunicji do napędu broni palnej. Proch bezdymny, obecnie najczęściej stosowany rodzaj prochu, zawiera nitrocelulozę, która stanowi mieszankę celulozy i nitrogliceryny, dostarczając silnej energii wyrzutu pocisku. Charakteryzuje się stabilnością oraz niskim poziomem zapłonu, co sprawia, że nie ulega łatwemu zapaleniu. Broń przystosowana do tego rodzaju prochu posiada znak "N" na lufie.

Proch dymny był używany na początku XX wieku i składał się z saletry potasowej, siarki oraz pyłu węglowego. Saletra potasowa dostarczała energii do wyrzutu pocisku, natomiast siarka i pył węglowy tworzyły dużą ilość dymu po strzale, ułatwiając obserwację trajektorii lotu pocisku. Jednakże proch dymny miał tendencję do samozapalania się, co czyniło go bardziej niebezpiecznym od prochu bezdymnego; dlatego też obecnie stosuje się go tylko w specjalnie przystosowanej broni palnej.