Definicja hasła: przecinka
- przecinka
wąska dróżka wycięta w lesie.
Przecinka to wąska droga wycięta w lesie, mająca na celu ułatwienie polowania na dziką zwierzynę przez myśliwych. Jest to starożytna metoda polowania, składająca się z dwóch głównych elementów. Pierwszym z nich jest właśnie wąska dróżka, prowadząca do miejsca, gdzie myśliwy może ustawić pułapki lub strzelbę. Drugim elementem jest obszerna przestrzeń otaczająca przecinkę, którą stanowi polana lub łąka. To miejsce ma umożliwić obserwację zwierzyny i ustawienie sprzętu łowieckiego w taki sposób, aby ułatwić zdobycie zdobyczy.
Historia przecinki sięga czasów starożytnych i jest jednym z najstarszych oraz najbardziej skutecznych sposobów polowania. Przecinki są wykorzystywane do polowań na dzikie zwierzęta, takie jak dziki, jelenie czy sarny. Aby efektywnie korzystać z przecinki, myśliwy musi zachować ciszę i ostrożność podczas jej budowy oraz umiejętnie ustawić pułapki lub strzałę tak, by zwierzyna mogła bezpiecznie przejść przez przecinkę. Ponadto wymaga to cierpliwości i czekania na odpowiedni moment do oddania strzału.
Współcześnie stosowanie przecinek może być regulowane przez prawo łowieckie danego kraju, dlatego przy ich budowie należy również kierować się obowiązującymi przepisami dotyczącymi etyki łowieckiej i ochrony środowiska naturalnego.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj przecinka w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę P
- parch lisów
choroba grzybicza skóry lisów.
- praca psa
sposób wykonywania zadań przez psa myśliwskiego (oceniany na konkursach).
- par force
rodzaj polowania konno z psami gończymi na jelenie, dziki, zające, lisy, rozpowszechniony głównie w Anglii.
- posokowiec hanowerski
pies myśliwski średniej wielkości, maści brązowej z czarną maską na pysku. Głowę ma dużą z obwisłymi uszami i faflami, ogon długi i gruby. Pies jednostronny doskonale pracujący na (...)
- prawka
prawa lufa broni myśliwskiej.
- położyć
powalić celnym strzałem grubego zwierza.
- pąd
trop zwierzęcia, po którym przebiegły psy
- ptaszniczka
długa myśliwska broń palna małego kalibru, używana do polowania na ptaki od XVI w., wyposażona zazwyczaj w zewnętrzny zamek kołowy i ściętą, bogato inkrustowaną kolbę.