Definicja hasła: prochownica
- prochownica, prochownica, pulwersak
dawniej używany rożek (bogato zdobiony) do noszenia prochu.
Prochownica to historyczny przedmiot służący do przechowywania i noszenia prochu. Była to skórzana torba zdobiona ornamentami, zazwyczaj wykonana z ciemnej skóry oraz wyposażona w metalowe okucia i ozdobne guziki. Wewnątrz prochownicy znajdował się pojemnik na proch z specjalnymi uszczelkami zapobiegającymi wyciekaniu prochu. Dodatkowo, prochownica była wyposażona w sznurek lub pasek umożliwiający jej noszenie na ramieniu lub biodrze.
Przeznaczeniem prochownicy było przechowywanie niezbędnego zaopatrzenia strzeleckiego, umożliwiając myśliwym i łucznikom dostęp do prochu potrzebnego do strzelania. Stanowiła ważny element ubioru myśliwego i łuczniczego od średniowiecza aż do XIX wieku. Ponadto, miała ona również wymiar symboliczny, stanowiąc o statusie społecznym oraz bogactwie ich posiadaczy.
Współcześnie prochownice są uważane za antyki i często wystawiane na aukcjach lub sprzedawane jako kolekcjonerskie przedmioty. Ponadto znajdują one zastosowanie jako ozdoby wnętrz, nadając im historyczny charakter oraz oddając hołd tradycji łowieckiej.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj prochownica w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę P
- pustorogie, pustorogie (Bovidae)
rodzina przeżuwaczy, u których rogi są puste w środku, nierozgałęzione i występują przeważnie u przedstawicieli obu płci. Nie zrzucają rogów. Ze zwierząt łownych do pustorogów (...)
- paszkot, drozd paszkot, paszkot, drozd paszkot (Turdus visdvorut L.)
największy gatunek z rodziny drozdów. Upierzenie strony grzbietowej szarobrunatne, brzusznej rdzawo-żółtawo-białe, upstrzone czarnymi plamkami. Długość ciała 26 cm, rozpiętość (...)
- piżmak, piżmak (Ondatra zibethica L.)
gatunek z rzędu gryzoni pochodzący z Ameryki płn. Sprowadzony w 1905 r. do Czech rozprzestrzenił się m.in. do Polski. Długość ciała 260-400 mm, ogona 180-280 mm, ciężar 700-1600 g. (...)
- pan bobrowy, pan bobrowy (dominus castorum)
najwyższy urzędnik pilnujący książęcego monopolu polowania na bobry. Podlegały mu zastępy bobrowników z całego kraju.
- piórko malarskie
zob. ostrolotka.
- paradoks
gwintowanie końca lufy w broni śrutowej. W przypadku strzelania, kulą paradoks miał nadać jej ruch obrotowy.
- polano, polano, wiecha
ogon wilka.
- pies myśliwski
pies określonej rasy, który ze względu na cechy wrodzone nadaje się do układania myśliwskiego. Jego zadaniem jest pomagać myśliwemu przez wykonywanie jednej lub wielu czynności (psy (...)
- ptaszniczka
długa myśliwska broń palna małego kalibru, używana do polowania na ptaki od XVI w., wyposażona zazwyczaj w zewnętrzny zamek kołowy i ściętą, bogato inkrustowaną kolbę.
- pocisk
w broni myśliwskiej część naboju (rażąca); może być kula lub śrut (zob. amunicja myśliwska).