Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: parkoty

parkoty

okres godowy u zajęcy (pierwsze parkoty przypadają na styczeń i luty).

Parkoty to okres godowy u zajęcy, który trwa od stycznia do marca. Jest to czas, w którym samce zajęcy przygotowują się do sezonu godowego i walczą o prawo do posiadania partnerki. Samce zaczynają głośno krzyczeć, aby zwrócić uwagę samic. Zazwyczaj parkoty rozpoczynają się w styczniu i trwają do lutego. W tym czasie samce zaczynają skakać i biegać po polach, aby zwrócić uwagę samic. Samice również biorą udział w parkotach, ale nie są tak aktywne jak samce.

Samice obserwują samców i wybierają tego, który najbardziej im się podoba. Po wybraniu partnera samica i samiec tworzą parę na całe życie. Para może mieszkać razem przez całe życie lub rozstać się po kilku latach.

Parkoty służą również do ochrony młodych zajęcy przed drapieżnikami. Samce chronią swoje terytoria przed innymi samcami, aby chronić swoje partnerki i młode. Parkoty służą również do oznaczenia terytoriów przez samce, aby uniknąć konfliktów między nimi.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj parkoty w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę P

zobacz pełną listę haseł

przełaj

- jeden z największych ciężarów łowieckich w dawnej Polsce, polegający na obowiązku pilnowania zwierzyny łatwo zmieniającej swoją ostoję.

piórkować

dobijać postrzelonego ptaka.

poduszka, poduszka, baka

wypukłość na kolbie broni myśliwskiej, do której przykłada się policzek podczas celowania i strzału (zob. łoże).

poroże

parzyste wyrostki kostne nasadzane na możdżeniach samców (wyjątek: u renifera także samic) jeleniowatych. Poroże jest corocznie zrzucane i ponownie nasadzane. Poroże jelenia, łosia i (...)

pobudka

sygnał myśliwski grany na trąbce albo rogu, budzący myśliwych lub też oznajmiający rozpoczęcie polowama.

pies myśliwski

pies określonej rasy, który ze względu na cechy wrodzone nadaje się do układania myśliwskiego. Jego zadaniem jest pomagać myśliwemu przez wykonywanie jednej lub wielu czynności (psy (...)

ptaszniczka

długa myśliwska broń palna małego kalibru, używana do polowania na ptaki od XVI w., wyposażona zazwyczaj w zewnętrzny zamek kołowy i ściętą, bogato inkrustowaną kolbę.

położyć

powalić celnym strzałem grubego zwierza.

pozyskanie zwierzyny

wejście w posiadanie zwierzyny przez odstrzał lub odłów.

poidło

naturalny lub sztuczny zbiornik z wodą, z którego korzysta zwierzyna.