Internetowy Słownik Łowiecki

polowanie

tropienie, ściganie, strzelanie i łowienie zwierzyny sposobami zgodnymi z prawem. Poloewanie stanowiło zajęcie ludzi od czasów pierwotnych aż do dziś. Na przestrzeni wieków ulegało i ulega ciągle ewolucji. Pierwotni myśliwi polowali za pomocą maczug, później oszczepów i luków, na ogół gromadnie. Starali się osaczyć lub zapędzić zwierzę w pułapkę. Z walki, zwłaszcza z grubą zwierzyną, pierwotny myśliwy nie zawsze wychodził zwycięsko. W średniowieczu polowanie zostaje określone już przepisami. Rozróżniamy wówczas polowania na zwierzynę drobną (venatio parva) i na zwierzynę grubą (venatio magna). Pierwsze polegało na zastawieniu sideł i pułapek na pearhpo i drobne ssaki i do XV w. było dozwolone nawet dla poddanych. Następnie jednak po połączeniu prawa polowania z własnością ziemi stało się przywilejem szlachty. Drugie natomiast, będące początkowo wyłączną domeną księcia, od XIII w. stało się również udziałem wielmożów. Na zwierzynę grubą polowano zbiorowo organizując obławy i zabijając ją początkowo oszczepami, następnie strzelając z kusz, a od XIV w. również i broni palnej. W wieki krajach pojawiły się wówczas (w Anglii popularne do dziś) polowania konne (par force) na jelenie, lisy i zające. W średniowieczu rozwinęła się również sztuka układania ptaków drapieżnych i p. z nimi (sokolnictwo), później zanikające, dziś reaktywowane w wielu krajach. Pod koniec XIX w. i na początku XX zaczęło kształtować się współczesne polowanie, które z niewielkimi zmianami uprawiane jest do dziś. Współczesne sposoby to: zasiadka, podjazd, na deptaka, z psami myśliwskimi (legawcami, płochaczami, gończymi, norowcami) na wab, na tokach, na brodzonego, polowanie z naganką oraz z fladrami na wilki. Dzisiejsze polowania można podzielić na indywidualne i zbiorowe; wykonywać je mogą wyłącznie członkowie PZŁ.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj polowanie w wyszukiwarce Google