Definicja hasła: pyf
- pyf
rozkaz dla psa myśliwskiego wystawiającego, aby ruszył zwierzyny.
Pyf - rozkaz używany przez myśliwego wobec psa myśliwskiego, mający na celu skłonienie psa do ruszenia zwierzyny podczas polowania. Jest to jedno z fundamentalnych poleceń, które wydaje się psom myśliwskim, i sygnalizuje początek akcji łowieckiej. Pies odpowiednio szkolony musi być w stanie natychmiastowo zareagować na ten rozkaz oraz wykonać go sprawnie i zdecydowanie. W ramach całego procesu szkolenia pies musi również opanować inne komendy, takie jak "stop" czy "wróć", by efektywnie uczestniczyć w polowaniu. Rozkaz pyf stanowi istotny element zarówno dla bezpieczeństwa myśliwego i innych osób obecnych podczas polowania, jak i dla samego przebiegu łowów.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj pyf w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę P
- podprowadzać
o tropicielu lub psie myśliwskim: zaprowadzić myśliwego na spotkanie ze zwierzyną.
- pies myśliwski
pies określonej rasy, który ze względu na cechy wrodzone nadaje się do układania myśliwskiego. Jego zadaniem jest pomagać myśliwemu przez wykonywanie jednej lub wielu czynności (psy (...)
- poduszka, poduszka, baka
wypukłość na kolbie broni myśliwskiej, do której przykłada się policzek podczas celowania i strzału (zob. łoże).
- pojemność łowiska
maksymalna liczba zwierzyny jaka powinna bytować w danym łowisku, zależna od bazy żerowej. Przy zachowaniu pojemności łowiska zwierzyna nie wyrządza nadmiernych szkód w lesie i w uprawach (...)
- preparowanie
poroży i oręża dzików. Do preparowania przystępujemy niezwłocznie po strzeleniu sztuki. Najpierw czyścimy wstępnie czaszkę (usuwamy język, mózg itd.), następnie moczymy przez 24 godz. w (...)
- przybitka
1) wojłokowa, rodzaj korka oddzielającego w naboju śrutowym proch od śrutu;
2) tekturowa, zamykająca nabój śrutowy (zob. (...)
- ptactwo łowne
gatunki ptaków na które mo.na polować (patrz: zwierzyna) 429.Ptak łowczy ? uło.ony i wykorzystywany do polowania na zwierzynę
- pan bobrowy, pan bobrowy (dominus castorum)
najwyższy urzędnik pilnujący książęcego monopolu polowania na bobry. Podlegały mu zastępy bobrowników z całego kraju.
- paszcza
otwór gębowy niedźwiedzia, wilka, rysia i psa.