Definicja hasła: seter irlandzki
- seter irlandzki
pies średniej wielkości (60-65 cm) o jedwabistej mahoniowej sierści. Łeb wąski, oczy brązowe, uszy osadzone nisko, ogon długi. Dojrzewa wolno, bardzo często hodowany przez niemyśliwych, co ujemnie wpłynęło na użytkowość tej rasy (zob. setery).
Seter irlandzki to średniej wielkości pies, osiągający wysokość od 60 do 65 cm. Charakteryzuje się jedwabistą, mahoniową sierścią, wąskim łbem, brązowymi oczami, uszami osadzonymi nisko i długim ogonem. Dojrzewa wolno i jest często hodowany przez niemyśliwych, co negatywnie wpływa na jego użytkowość. Jest jedną z trzech ras angielskich psów myśliwskich stosowanych do polowań na ptactwo, wywodzących się od angielskich wyżłów długowłosych. Mniej popularny niż seter angielski i szkocki, seter irlandzki jest wszechstronny i łatwy w układaniu. Używany jest do polowań na ptactwo polne i błotne. Pies ten charakteryzuje się pięknym wyglądem i doskonałym charakterem oraz jest inteligentny, przywiązany do właściciela i posłuszny. Wymaga regularnego czesania i pielęgnacji sierści, aby zachować jej piękny wygląd.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj seter irlandzki w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- skrocz
charakterystyczny kłus łosia polegający na równoczesnym posuwaniu obu prawych nóg, a następnie obu lewych.
- sarna, sarna (Capreolus capreolus L.)
gatunek łowny z rodziny jeleniowatych z rzędu parzystokopytnych. Długość ciała 95-136 cm, wysokość barkowa 65-90 cm, dł. ogona 2-3,5 cm, ciężar 15- 30 kg. Ubarwienie latem rude, zimą (...)
- stękać
o byku łosia i jelenia: wydawać głos zbliżony do stękania (w okresie godowym).
- sidło
pętla służąca kłusownikowi do łapania ptaków.
- szczotki, szczotki, igły
piórka wyrastające u palców nóg koguta głuszca w okresie godowym, po zakończeniu którego zanikają.
- siodło
charakterystyczna dla samców muflona biała plama po obu stronach grzbietu w okolicy ostatnich żeber.
- szuwary
zarośla roślin zielonych (sitowie, tatarak itp.) nad brzegami stawów i jezior.
- sekundowanie
naśladowanie przez wyżla drugiego ligowca, który zwietrzywszy zwierzynę wystawia ją.
- strugi
przednie siekacze zająca i królika.
- ścinka
sierść, zwierza obcięta kulą: umożliwia ona myśliwemu określenie miejsca uderzenia kuli na podstawie barwy oraz długości włosa.