Definicja hasła: seter irlandzki
- seter irlandzki
pies średniej wielkości (60-65 cm) o jedwabistej mahoniowej sierści. Łeb wąski, oczy brązowe, uszy osadzone nisko, ogon długi. Dojrzewa wolno, bardzo często hodowany przez niemyśliwych, co ujemnie wpłynęło na użytkowość tej rasy (zob. setery).
Seter irlandzki to pies średniej wielkości, osiągający wysokość od 60 do 65 cm. Jego sierść jest jedwabista i mahoniowa. Ma wąski łeb, brązowe oczy oraz uszy osadzone nisko. Ogon jest długi. Rasa ta dojrzewa wolno, co sprawia, że często jest hodowana przez niemyśliwych hodowców, co ma negatywny wpływ na jej użytkowość.
Seter irlandzki należy do trzech ras angielskich psów myśliwskich stosowanych do polowań na ptactwo. Wywodzi się od angielskich wyżłów długowłosych. Jest mniej popularny od seterów angielskiego i szkockiego, ale jest bardzo wszechstronny i łatwy w układaniu. Jego sierść jest mahoniowa i jednolicie koloru. Seter irlandzki jest używany do polowań na ptactwo polne i błotne.
Seter irlandzki to pies o pięknym wyglądzie i doskonałym charakterze. Jest inteligentny, przywiązany do swojego właściciela i bardzo posłuszny. Jego sierść wymaga regularnego czesania i pielęgnacji, aby zachować jej piękny wygląd.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj seter irlandzki w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- smycz
rzemień lub linka służąca do prowadzenia psa przy nodze.
- skoki
nogi zająca.
- sietnik
w dawnej Polsce członek służby łowieckiej, mający nadzór nad sieciami.
- strzyże
wąsy zająca.
- stopka
zakończenie kolby broni myśliwskiej.
- strażnik łowiecki
pracownik łowiecki (etatowy lub społeczny) sprawujący obowiązki wchodzące w zakres ochrony łowiska. Do obowiązków strażnika należy m.in. pilnowanie łowiska przed kłusownikami, (...)
- sadlisty
o zwierzynie obrośniętej tłuszczem.
- szczotki, szczotki, igły
piórka wyrastające u palców nóg koguta głuszca w okresie godowym, po zakończeniu którego zanikają.
- szczenić się
o samicy psa, wilka y lisa, borsuka, jenota: wydawać młode na świat.
- skupienie pocisków
odległość między poszczególnymi trafieniami w tarczę przy tym samym wycelowaniu (zob. rozrzut).