Definicja hasła: setery
- setery
trzy rasy angielskich psów myśliwskich stosowanych do polowań na ptactwo, wywodzących się od angielskich wyżłów długowłosych: s. angielski (lawerak), średniej wielkości, o maści białej, nakrapianej czarno lub brązowo. Pracuje górnym wiatrem i szeroko okłada pola. W Polsce najmniej popularny z seterów: irlandzki, średniej wielkości o jednolicie mahoniowej, jedwabistej sierści, używany do polowań na ptactwo polne i błotne; seter szkocki (gordon - setter), silniejszy i cięższy od angielskiego i irlandzkiego, o maści czarnej podpalanej: wszechstronny, bardzo łatwy w układaniu.
Setery to trzy rasy angielskich psów myśliwskich wywodzących się od angielskich wyżłów długowłosych. Pierwsza z tych ras to seter angielski (lawerak), średniej wielkości, o białej maści nakrapianej czarnym lub brązowym. Charakteryzuje go praca górnym wiatrem i szerokie okładanie pól, co sprawia, że jest idealnym psem do polowań na ptactwo. W Polsce jest najmniej popularną z tych ras.
Druga rasa to seter irlandzki, średniej wielkości o jednolicie mahoniowej, jedwabistej sierści. Jest używany do polowań na ptactwo polne i błotne. Jest to pies o pięknym wyglądzie i doskonałym wyczuciu terenu.
Trzecią rasą jest seter szkocki, znany również jako gordon setter. Jest on silniejszy i cięższy od angielskiego i irlandzkiego setera, o charakterystycznej maści czarnej podpalanej. Seter szkocki jest wszechstronny w pracy i bardzo łatwy w układaniu, co sprawia, że jest używany zarówno do polowań na ptactwo jak i inne rodzaje polowań.
Te trzy rasy seterów są cenione za swoje umiejętności myśliwskie oraz za urodę i elegancję. Są one również doskonałymi towarzyszami dla aktywnych osób oraz rodzin, zdolnymi do pracy w różnych warunkach terenowych.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj setery w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- spudłować
nie trafić do zwierzyny.
- sekundowanie
naśladowanie przez wyżla drugiego ligowca, który zwietrzywszy zwierzynę wystawia ją.
- sfora
1) rzemień służący do prowadzenia psów gończych)
2) para psów gończych.
- strzyżak jeleni, strzyżak jeleni, mucha jelenia
szkodliwa muchówka, pasożyt zewnętrzny jelenie, żywi się jego krwią, obłamuje sobie skrzydła w jego sierści. Występuje tam, gdzie licznie bytują jelenie.
- skrzek
głos sójki.
- szronowe
jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na obowiązku tropienia zwierzyny po białej stopie.
- słupkować
o zającu i króliku: siadać na tylnych nogach (skokach).
- suknia
sierść zwierzyny płowej, także dzika.
- skolenie
głos wydalany przez lisa.
- strąbić
zwołać myśliwych za pomocą trąbki myśliwskiej na zbiórkę.