Definicja hasła: setery
- setery
trzy rasy angielskich psów myśliwskich stosowanych do polowań na ptactwo, wywodzących się od angielskich wyżłów długowłosych: s. angielski (lawerak), średniej wielkości, o maści białej, nakrapianej czarno lub brązowo. Pracuje górnym wiatrem i szeroko okłada pola. W Polsce najmniej popularny z seterów: irlandzki, średniej wielkości o jednolicie mahoniowej, jedwabistej sierści, używany do polowań na ptactwo polne i błotne; seter szkocki (gordon - setter), silniejszy i cięższy od angielskiego i irlandzkiego, o maści czarnej podpalanej: wszechstronny, bardzo łatwy w układaniu.
Setery to trzy rasy angielskich psów myśliwskich wywodzących się od angielskich wyżłów długowłosych. Pierwsza z tych ras to seter angielski (lawerak), średniej wielkości, o białej maści nakrapianej czarnym lub brązowym. Charakteryzuje go praca górnym wiatrem i szerokie okładanie pól, co sprawia, że jest idealnym psem do polowań na ptactwo. W Polsce jest najmniej popularną z tych ras.
Druga rasa to seter irlandzki, średniej wielkości o jednolicie mahoniowej, jedwabistej sierści. Jest używany do polowań na ptactwo polne i błotne. Jest to pies o pięknym wyglądzie i doskonałym wyczuciu terenu.
Trzecią rasą jest seter szkocki, znany również jako gordon setter. Jest on silniejszy i cięższy od angielskiego i irlandzkiego setera, o charakterystycznej maści czarnej podpalanej. Seter szkocki jest wszechstronny w pracy i bardzo łatwy w układaniu, co sprawia, że jest używany zarówno do polowań na ptactwo jak i inne rodzaje polowań.
Te trzy rasy seterów są cenione za swoje umiejętności myśliwskie oraz za urodę i elegancję. Są one również doskonałymi towarzyszami dla aktywnych osób oraz rodzin, zdolnymi do pracy w różnych warunkach terenowych.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj setery w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- scypuł
delikatna, owłosiona skóra, porastająca tworzące się poroże jeleniowatych. Po zakończeniu wzrostu poroża s. jest wycierany przez zwierzę o drzewa i krzewy.
- sanki
pojazd na płozach ciągnięty przez konia, często używany przez myśliwych w zimie do polowania z podjazdu.
- siodło
charakterystyczna dla samców muflona biała plama po obu stronach grzbietu w okolicy ostatnich żeber.
- świeca
pionowy lot śmiertelnie postrzelonego ptaka.
- stożek przejściowy
krótki odcinek przewodu lufy za komorą nabojową o zwężającej się średnicy.
- słonka, słonka (Scolopax rusticola L.)
ptak łowny z rodziny brodźców, ma bardzo długi, prosty dziób i krótkie nogi, oczy osadzone wysoko w tyle głowy, upierzenie rdzawobrunatne z ciemniejszymi pręgami. Długość ciała 34-38 (...)
- szydlarz
jeleń byk i kozioł noszący poroże zbudowane tylko z ostro zakończonych tyk (bez odnóg).
- staśmienie wieńca
wadliwe poroże jelenia o silnie spłaszczonych tykach.
- studzenie tuszy
proces wychłodzenia strzelonej zwierzyny po jej wypatroszeniu. Odbywa się przez powieszenie tuszy w chłodnym i przewiewnym miejscu (szczególnie ważne, gdy jest ciepło).