Definicja hasła: setery
- setery
trzy rasy angielskich psów myśliwskich stosowanych do polowań na ptactwo, wywodzących się od angielskich wyżłów długowłosych: s. angielski (lawerak), średniej wielkości, o maści białej, nakrapianej czarno lub brązowo. Pracuje górnym wiatrem i szeroko okłada pola. W Polsce najmniej popularny z seterów: irlandzki, średniej wielkości o jednolicie mahoniowej, jedwabistej sierści, używany do polowań na ptactwo polne i błotne; seter szkocki (gordon - setter), silniejszy i cięższy od angielskiego i irlandzkiego, o maści czarnej podpalanej: wszechstronny, bardzo łatwy w układaniu.
Setery to trzy rasy angielskich psów myśliwskich wywodzących się od angielskich wyżłów długowłosych. Pierwsza z tych ras to seter angielski (lawerak), średniej wielkości, o białej maści nakrapianej czarnym lub brązowym. Charakteryzuje go praca górnym wiatrem i szerokie okładanie pól, co sprawia, że jest idealnym psem do polowań na ptactwo. W Polsce jest najmniej popularną z tych ras.
Druga rasa to seter irlandzki, średniej wielkości o jednolicie mahoniowej, jedwabistej sierści. Jest używany do polowań na ptactwo polne i błotne. Jest to pies o pięknym wyglądzie i doskonałym wyczuciu terenu.
Trzecią rasą jest seter szkocki, znany również jako gordon setter. Jest on silniejszy i cięższy od angielskiego i irlandzkiego setera, o charakterystycznej maści czarnej podpalanej. Seter szkocki jest wszechstronny w pracy i bardzo łatwy w układaniu, co sprawia, że jest używany zarówno do polowań na ptactwo jak i inne rodzaje polowań.
Te trzy rasy seterów są cenione za swoje umiejętności myśliwskie oraz za urodę i elegancję. Są one również doskonałymi towarzyszami dla aktywnych osób oraz rodzin, zdolnymi do pracy w różnych warunkach terenowych.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj setery w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- sokołowe
jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego polegający na obowiązku pilnowania gniazd sokołów założonych na danym terenie.
- strzyc
1) o zającach i królikach: obgryzać rośliny;
2) o zającach, dzikach i jeleniowatych: nastawiać uszu.
- składność broni
zaleta broni, która zależy od dopasowania jej do budowy anatomicznej myśliwego (zob. dopasowywanie broni).
- szyna
połączenie luf broni myśliwskiej śrutowej lub kombinowanej; na górnej szynie umieszczone są przyrządy celownicze.
- stanowisko
miejsce, na którym myśliwy oczekuje spotkania ze zwierzyną.
- strój bobrowy
mazista wydzielina parzystych gruczołów napletkowych bobra, dawniej uważana za uniwersalny środek leczniczy.
- sygnałówka
myśliwska trąbka metalowa służąca do grania sygnałów myśliwskich.
- selekcja zwierzyny
1) naturalna: eliminowanie z łowiska sztuk słabych i chorych przez drapieżniki oraz w wyniku działania czynników atmosferycznych,
2) sztuczna: usuwanie z łowiska przez odstrzał sztuk (...)
- strzykacz
rodzaj muchówki obejmujący gatunki, których larwy pasożytują w nosie i przełyku jeleniowatych.
- sroka, sroka (pica pica)
ptak z rodziny krukowatych o czarno-białym upierzeniu i długim czarnym ogonie. Jest poważnym szkodnikiem w miejscach, gdzie występuje zwierzyna drobna; wiosną żywi się m.in. jajami, (...)