Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: strzała

strzała

pocisk do luku lub kuszy składający się z grotu, drzewca i tylca z pierzyskiem. Groty wykonywano z metalu, kamienia lub twardego drewna. Na pionowym zakończeniu tylca było nacięcie do osadzenia strzały na cięciwie łuku.

Strzała jest jednym z najstarszych narzędzi używanych przez człowieka do polowania, wykorzystywana już od starożytności. Jej konstrukcja zmieniała się na przestrzeni wieków. Obecnie strzały są wykonane z różnych materiałów, takich jak drewno, metal lub tworzywa sztuczne. Grot strzały składa się z trzech części: grotu, drzewca i tylca. Grot, część wystająca poza cięciwę łuku, jest odpowiedzialny za celność i siłę uderzenia. Drzewce łączy grot z tylcem oraz ma za zadanie utrzymanie stabilności strzały podczas lotu. Tylec, ostatnia część strzały, łączy się z cięciwą łuku, a na jego pionowym zakończeniu znajduje się nacięcie do osadzenia strzały na cięciwie łuku. Strzały pełnią istotną rolę w myślistwie, sporcie (np. łucznictwo), ale także w celach ozdobnych czy dekoracyjnych.

Groty strzał wykonuje się z metalu, kamienia lub twardego drewna - materiału o dużej wytrzymałości. Drzewce może być zrobione z drewna lub tworzywa sztucznego - jego właściwości wpływają na stabilność i aerodynamikę lotu strzały. Różne rodzaje grotów bądź drzewców mogą być stosowane w różnych sytuacjach łowieckich czy sportowych do osiągnięcia pożądanych efektów podczas strzelania z łuku.

Oprócz tradycyjnego użycia w polowaniach oraz sporcie, strzały znalazły również swoje miejsce w rekonstrukcjach historycznych oraz produkcji filmowej i teatralnej, gdzie służą do kreowania autentycznego stylu i atmosfery starożytnych bojów czy polowań.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj strzała w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę S

zobacz pełną listę haseł

sanki

pojazd na płozach ciągnięty przez konia, często używany przez myśliwych w zimie do polowania z podjazdu.

szlifowanie, szlifowanie, czyhitanie, głucha pieśń

czwarta, ostatnia zwrotka pieśni głuszca; wówczas ptak głuchnie i można go podskoczyć na odległość strzału.

strzelec

ogólne określenie wszystkich służb łowieckich księcia.

sarna, sarna (Capreolus capreolus L.)

gatunek łowny z rodziny jeleniowatych z rzędu parzystokopytnych. Długość ciała 95-136 cm, wysokość barkowa 65-90 cm, dł. ogona 2-3,5 cm, ciężar 15- 30 kg. Ubarwienie latem rude, zimą (...)

sterówki

długie pióra osadzone wachlarzowa to w okolicy ogona ptaków, w czasie lotu rozpostarte tworzą płat sterowy.

ssaki, ssaki (Mammalia)

najwyżej uorganizowana gromada kręgowców. Cechy charakterystyczne to m.in. najlepiej rozwinięty mózg, stała temperatura ciała, obecność okrywy włosowej, posiadanie przepony oraz zęby (...)

strychulec

krótko obcięty ogon wyżła niemieckiego.

sadowisko

inaczej tokowisko.

Sellier and Bellot

czechosłowacka fabryka amunicji myśliwskiej. W Polsce dużym powodzeniem cieszyła się amunicja kulowa tej fabryki.

sokolnik

1) w średniowieczu służący, opiekujący się sokolarnią;
2) od XV w. urzędnik dworu (sokolniczy);
3) dziś - myśliwy polujący z ptakami łowczymi.