Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: strzała

strzała

pocisk do luku lub kuszy składający się z grotu, drzewca i tylca z pierzyskiem. Groty wykonywano z metalu, kamienia lub twardego drewna. Na pionowym zakończeniu tylca było nacięcie do osadzenia strzały na cięciwie łuku.

Strzała jest jednym z najstarszych narzędzi używanych przez człowieka do polowania, wykorzystywana już od starożytności. Jej konstrukcja zmieniała się na przestrzeni wieków. Obecnie strzały są wykonane z różnych materiałów, takich jak drewno, metal lub tworzywa sztuczne. Grot strzały składa się z trzech części: grotu, drzewca i tylca. Grot, część wystająca poza cięciwę łuku, jest odpowiedzialny za celność i siłę uderzenia. Drzewce łączy grot z tylcem oraz ma za zadanie utrzymanie stabilności strzały podczas lotu. Tylec, ostatnia część strzały, łączy się z cięciwą łuku, a na jego pionowym zakończeniu znajduje się nacięcie do osadzenia strzały na cięciwie łuku. Strzały pełnią istotną rolę w myślistwie, sporcie (np. łucznictwo), ale także w celach ozdobnych czy dekoracyjnych.

Groty strzał wykonuje się z metalu, kamienia lub twardego drewna - materiału o dużej wytrzymałości. Drzewce może być zrobione z drewna lub tworzywa sztucznego - jego właściwości wpływają na stabilność i aerodynamikę lotu strzały. Różne rodzaje grotów bądź drzewców mogą być stosowane w różnych sytuacjach łowieckich czy sportowych do osiągnięcia pożądanych efektów podczas strzelania z łuku.

Oprócz tradycyjnego użycia w polowaniach oraz sporcie, strzały znalazły również swoje miejsce w rekonstrukcjach historycznych oraz produkcji filmowej i teatralnej, gdzie służą do kreowania autentycznego stylu i atmosfery starożytnych bojów czy polowań.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj strzała w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę S

zobacz pełną listę haseł

sznurować

o wilkach i lisach: posuwać się po linii prostej; pozostawiany trop nazywamy sznurem.

składanie się

czynność polegająca na włożeniu stopki broni w dołek strzelecki i naprowadzeniu przyrządów celowniczych na cel.

słupkować

o zającu i króliku: siadać na tylnych nogach (skokach).

skoki

nogi zająca.

sylwetka

obrys zwierza lub ptaka, pozwalający na określenie jego przynależności gatunkowej.

sokołowe

jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego polegający na obowiązku pilnowania gniazd sokołów założonych na danym terenie.

szyna

połączenie luf broni myśliwskiej śrutowej lub kombinowanej; na górnej szynie umieszczone są przyrządy celownicze.

szlak

droga, którą zwyczajowo zwierzyna ciągnie podczas swoich wędrówek.

sarna, sarna (Capreolus capreolus L.)

gatunek łowny z rodziny jeleniowatych z rzędu parzystokopytnych. Długość ciała 95-136 cm, wysokość barkowa 65-90 cm, dł. ogona 2-3,5 cm, ciężar 15- 30 kg. Ubarwienie latem rude, zimą (...)

ślepia

oczy czworonożnych drapieżników.