Definicja hasła: strychulec
- strychulec
krótko obcięty ogon wyżła niemieckiego.
Strychulec to krótko obcięty ogon wyżła niemieckiego, który jest uważany za jeden z najbardziej charakterystycznych elementów tej rasy. Wygląda jak krótki, gruby ogon, który jest zazwyczaj obcięty na wysokości od 1 do 2 cali. Ogon ten ma szorstką strukturę i jest zazwyczaj czarny lub brązowy. Strychulec jest często używany do oznaczania wyżła niemieckiego, ponieważ jest bardzo charakterystyczny dla tej rasy.
Strychulec ma kilka funkcji, które są ważne dla wyżła niemieckiego. Przede wszystkim pomaga w utrzymaniu równowagi podczas biegania i skakania. Ponadto może być używany do okazywania emocji i sygnału ostrzegawczego dla innych psów. Ogon ten może być również używany do okazywania radości lub smutku przez psa.
Strychulec jest ważnym elementem wyglądu wyżła niemieckiego i powinien być starannie utrzymywany przez właścicieli tych psów. Wymaga on regularnego czesania i strzyżenia, aby utrzymać go w dobrym stanie. Należy również upewnić się, że ogon ten nie jest zbyt długi lub zbyt krótki, aby uniknąć problemów zdrowotnych lub problemów behawioralnych u psa.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj strychulec w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- szczerbinka
część przyrządu celowniczego na lufie kulowej lub kombinowanej broni myśliwskiej w postaci blaszki z pionowym wycięciem.
- syk
jeden z głosów wydawanych przez cietrzewie na tokach.
- skupienie pocisków
odległość między poszczególnymi trafieniami w tarczę przy tym samym wycelowaniu (zob. rozrzut).
- sztych
iść na sztych: o zwierzynie idącej wprost na stanowisko myśliwego.
- ścinka
sierść, zwierza obcięta kulą: umożliwia ona myśliwemu określenie miejsca uderzenia kuli na podstawie barwy oraz długości włosa.
- sygnałówka
myśliwska trąbka metalowa służąca do grania sygnałów myśliwskich.
- szydlarz
jeleń byk i kozioł noszący poroże zbudowane tylko z ostro zakończonych tyk (bez odnóg).
- ślad
dawniej trop.
- sroka, sroka (pica pica)
ptak z rodziny krukowatych o czarno-białym upierzeniu i długim czarnym ogonie. Jest poważnym szkodnikiem w miejscach, gdzie występuje zwierzyna drobna; wiosną żywi się m.in. jajami, (...)
- sokolnik
1) w średniowieczu służący, opiekujący się sokolarnią;
2) od XV w. urzędnik dworu (sokolniczy);
3) dziś - myśliwy polujący z ptakami łowczymi.