Definicja hasła: sidło
- sidło
pętla służąca kłusownikowi do łapania ptaków.
Sidło to jedno z najstarszych narzędzi łowieckich, wykorzystywane głównie do łapania ptaków oraz mniejszych ssaków. Składa się ze sznurka lub drutu uformowanego w pętlę, która zaciska się wokół ciała zwierzęcia po jego wejściu. Sidła były dawniej stosowane przez kłusowników do nielegalnego polowania na ptactwo, co przyczyniało się do dezorganizacji populacji dzikiej fauny. Odpowiedzialne i legalne użytkowanie sidła jest ściśle regulowane prawem łowieckim, a jego używanie controluje odpowiednie organy zarządzania przyrodą.
Sidło może przybierać różne formy i rozmiary w zależności od celu polowań oraz lokalnej tradycji łowieckiej. Poza tradycyjnymi sidłami wykonanymi ręcznie, istnieją również nowoczesne wersje, które mogą być wyposażone w dodatkowe elementy ułatwiające złapanie zwierzęcia lub minimalizujące cierpienie podczas uwięzienia.
Współczesna ochrona fauny i flory oraz przepisy dotyczące ochrony przyrody skutecznie eliminują stosowanie sidła do niedozwolonych celów i skupiają się na kontrolowanym użytkowaniu narzędzia przez osoby uprawnione, np. pracowników służb ochrony przyrody lub badaczy prowadzących monitoring populacji zwierząt. Dzięki temu możliwe jest utrzymanie równowagi ekosystemów, zapobieganie kłusownictwu i zachowanie różnorodności biologicznej na obszarach naturalnych.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj sidło w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- szczwacz
członek dawnej książęcej służby łowieckiej, układacz chartów i ogarów.
- siać
o broni myśliwskiej mającej duży rozrzut.
- stopa
określenie wyglądu powierzchni ziemi podczas polowania: stopa biała - ziemia pokryta śniegiem; stopa czarna - brak śniegu, stopa srokata - śnieg gdzieniegdzie.
- sparować się
o ptakach: łączyć się w pary w okresie godowym.
- sztucer
myśliwska broń kulowa: może być pojedynczy, podwójny (o pionowym lub poziomym układzie luf) oraz powtarzalny (repetier lub automat). Najczęściej używane w Polsce sztucery mają kaliber 7 (...)
- sady
zlatywanie się w jedno miejsce kaczek (o świcie) wracających z nocnych żerowisk.
- sokolnik
1) w średniowieczu służący, opiekujący się sokolarnią;
2) od XV w. urzędnik dworu (sokolniczy);
3) dziś - myśliwy polujący z ptakami łowczymi.
- sól
bardzo ważny składnik zimowego dokarmiania zwierzyny; najlepiej podawać w lizawkach zmieszaną z gliną lub sól kamienną.
- stanowisko myśliwskie stałe
specjalnie przygotowane miejsce oczekiwania na zwierzynę, np. kosz, ambona, czatownia itp.
- szesnastak
jeleń byk mający po osiem odnóg na każdej tyce (sz. regularny) lub przynajmniej na jednej z tyk (sz. nieregularny).