Definicja hasła: skupienie pocisków
- skupienie pocisków
odległość między poszczególnymi trafieniami w tarczę przy tym samym wycelowaniu (zob. rozrzut).
Skupienie pocisków to odległość między poszczególnymi trafieniami w tarczę przy tym samym wycelowaniu. W przypadku broni śrutowej, rozrzut zależy m.in. od grubości śrutu, gdzie grubszy śrut może powodować mniejszy rozrzut. Na przykład, śrut nr 6 (o średnicy 2,5 mm) posiada większy rozrzut niż śrut nr 1 (o średnicy 3,75 mm). Z kolei dla broni kulowej ocenę skupienia pocisków określała będzie średnica koła, w którym znajdą się trzy kule wystrzelone z odległości 35 m.
Rozrzut pocisków ma znaczący wpływ na celność strzału i decyduje o przydatności broni do polowań na różne gatunki zwierzyny. Dlatego ważne jest stosowanie broni o jak najmniejszym rozrzucie pocisków w przypadku polowań na dużą zwierzynę. Skupienie pocisków jest istotnym parametrem jakości broni i im mniejszy rozrzut, tym lepsza jakość broni. Ostatecznie, skupienie pocisków decyduje o trafieniu celu i wyeliminowaniu błędnych strzałów na polowaniu.
Rozwinięciem tematu może być również odpowiednie dostosowanie broni do celu polowania, przykładowo używanie broni o lufach gładkich do strzelania podczas polowań na zwierzynę grubą oraz dostosowanie kalibracji broni do przewidywanej odległości strzału. Zrozumienie skupienia pocisków wpływa na umiejętność precyzyjnego strzelania oraz możliwość zapewnienia humanitarnego postrzału zwierzęcia łownego.
Poprzez zrozumienie skupienia pocisków łowcy mogą dokonywać właściwego wyboru broni i amunicji dla konkretnych rodzajów polowań oraz poprawiać swoje umiejętności strzeleckie poprzez zdolność dokładnego wycelowania i precyzyjnego trafienia w cel.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj skupienie pocisków w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- szpony
uzbrojone w długie ostre pazury palce ptaków drapieżnych.
- smycz
rzemień lub linka służąca do prowadzenia psa przy nodze.
- sady
zlatywanie się w jedno miejsce kaczek (o świcie) wracających z nocnych żerowisk.
- szczenię
młody pies, wilk, lis, borsuk, jenot itd.
- ścinka
sierść, zwierza obcięta kulą: umożliwia ona myśliwemu określenie miejsca uderzenia kuli na podstawie barwy oraz długości włosa.
- sokolnik
1) w średniowieczu służący, opiekujący się sokolarnią;
2) od XV w. urzędnik dworu (sokolniczy);
3) dziś - myśliwy polujący z ptakami łowczymi.
- sadyba
koliba, kwatera myśliwska
- sęki
rogowe palczaste odrosty na łopatach daniela
- setery
trzy rasy angielskich psów myśliwskich stosowanych do polowań na ptactwo, wywodzących się od angielskich wyżłów długowłosych: s. angielski (lawerak), średniej wielkości, o maści (...)
- skrocz
charakterystyczny kłus łosia polegający na równoczesnym posuwaniu obu prawych nóg, a następnie obu lewych.