Definicja hasła: siekaniec
- siekaniec
dawniej używane drobne kawałki posiekanego ołowiu zamiast śrutu.
Siekaniec to dawna metoda strzelania, która polegała na użyciu drobnych kawałków posiekanego ołowiu zamiast śrutu. Siekaniec był szeroko stosowany w Europie w XVII i XVIII wieku, a także w innych częściach świata. Był to popularny sposób strzelania do zwierząt, ponieważ był bardziej efektywny niż tradycyjne łuki i strzały.
Siekaniec składa się z małych kawałków ołowiu, które są umieszczane w specjalnie przygotowanym naboju. Kiedy nabój jest wystrzeliwany, kawałki ołowiu są rozpylane w powietrzu i mogą trafić cel z większym prawdopodobieństwem niż tradycyjne śruty.
Siekaniec jest również bardziej skuteczny niż tradycyjne łuki i strzały, ponieważ może być używany do strzelania do celów oddalonych od strzelca.
Siekaniec jest również bardziej ekonomiczny niż tradycyjne śruty, ponieważ jest tańszy w produkcji i może być używany przez dłuższy czas. Jednak należy pamiętać, że siekaniec nadal ma swoje wady. Na przykład może on powodować większe uszkodzenia celu niż tradycyjne śruty, co może prowadzić do mniejszej ilości mięsa po polowaniu.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj siekaniec w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- sygnałówka
myśliwska trąbka metalowa służąca do grania sygnałów myśliwskich.
- sęk
wyrostek na łopacie daniela i łosia.
- składanie się
czynność polegająca na włożeniu stopki broni w dołek strzelecki i naprowadzeniu przyrządów celowniczych na cel.
- sokołowe
jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego polegający na obowiązku pilnowania gniazd sokołów założonych na danym terenie.
- szczuć
gonić zwierzę chartami w polu.
- słuchy
uszy dzika, zająca i królika.
- spuścić
1) zwolnić psa z otoku lub smyczy;
2) zestrzelić lecącego ptaka.
- sarna, sarna (Capreolus capreolus L.)
gatunek łowny z rodziny jeleniowatych z rzędu parzystokopytnych. Długość ciała 95-136 cm, wysokość barkowa 65-90 cm, dł. ogona 2-3,5 cm, ciężar 15- 30 kg. Ubarwienie latem rude, zimą (...)
- sznur
trop wilka lub lisa.
- strychulec
krótko obcięty ogon wyżła niemieckiego.