Definicja hasła: siekaniec
- siekaniec
dawniej używane drobne kawałki posiekanego ołowiu zamiast śrutu.
Siekaniec to dawna metoda strzelania, która polegała na użyciu drobnych kawałków posiekanego ołowiu zamiast śrutu. Siekaniec był szeroko stosowany w Europie w XVII i XVIII wieku, a także w innych częściach świata. Był to popularny sposób strzelania do zwierząt, ponieważ był bardziej efektywny niż tradycyjne łuki i strzały.
Siekaniec składa się z małych kawałków ołowiu, które są umieszczane w specjalnie przygotowanym naboju. Kiedy nabój jest wystrzeliwany, kawałki ołowiu są rozpylane w powietrzu i mogą trafić cel z większym prawdopodobieństwem niż tradycyjne śruty.
Siekaniec jest również bardziej skuteczny niż tradycyjne łuki i strzały, ponieważ może być używany do strzelania do celów oddalonych od strzelca.
Siekaniec jest również bardziej ekonomiczny niż tradycyjne śruty, ponieważ jest tańszy w produkcji i może być używany przez dłuższy czas. Jednak należy pamiętać, że siekaniec nadal ma swoje wady. Na przykład może on powodować większe uszkodzenia celu niż tradycyjne śruty, co może prowadzić do mniejszej ilości mięsa po polowaniu.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj siekaniec w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- szlak
droga, którą zwyczajowo zwierzyna ciągnie podczas swoich wędrówek.
- sadyba
koliba, kwatera myśliwska
- ślad
dawniej trop.
- szyna
połączenie luf broni myśliwskiej śrutowej lub kombinowanej; na górnej szynie umieszczone są przyrządy celownicze.
- składanie się
czynność polegająca na włożeniu stopki broni w dołek strzelecki i naprowadzeniu przyrządów celowniczych na cel.
- skłuć
dobić postrzałka kordelasem (w Polsce obecnie zabronione).
- sąd łowiecki
sąd koleżeński PZŁ, rozpatrujący wykroczenia przeciwko ustawie, przepisom i regulaminom łowieckim, a także przeciwko etyce łowieckiej. Posiada dwie instancje: sąd wojewódzki i sąd (...)
- selekcjoner
myśliwy, który po stażu i zdaniu egzaminu selekcjonerskiego posiada uprawnienia do wykonywania odstrzału selekcyjnego.
- ściągać
o wyżle: powoli dochodzić do zwietrzonej zwierzyny.