Internetowy Słownik Łowiecki

Spłonka jest częścią naboju myśliwskiego, która służy do zapalenia prochu po uderzeniu iglicy w tylną ściankę spłonki. Spłonki mogą być wykonane z różnych materiałów wybuchowych, takich jak Poloxid, Sinoxid, DWH lub Gevelotsiroxid. Naboje myśliwskie dzieli się na śrutowe i kulowe. Amunicja śrutowa służy do polowania na zwierzynę drobną i duże drapieżniki, a amunicja kulowa może być używana zarówno do broni o lufach gładkich, jak i gwintowanych. Donośność strzału śrutowego wynosi 250-450 m, a skuteczność 40 m. Donośność strzału kulowego dla pocisków wystrzelonych z lufy gładkiej wynosi 1500 m, przy skuteczności 60 m, a dla pocisków wystrzelonych z lufy gwintowanej odpowiednio 4000 m i 200 m. Nabój do broni o lufach gładkich składa się z tekturowej lub plastykowej łuski zakończonej metalowym okuciem, w którym znajduje się spłonka, prochu, przybitki wojłokowej lub plastykowej i pocisku. Nabój kulowy do broni o lufach gwintowanych składa się z metalowej (przeważnie mosiężnej) łuski, spłonki, prochu i pocisku. Każdy nabój na łusce ma podany kaliber i długość komory nabojowej oraz symbol R (dla broni łamanej).