Definicja hasła: sroka
- sroka, sroka (pica pica)
ptak z rodziny krukowatych o czarno-białym upierzeniu i długim czarnym ogonie. Jest poważnym szkodnikiem w miejscach, gdzie występuje zwierzyna drobna; wiosną żywi się m.in. jajami, pisklętami, a nawet atakuje małe zające. Sroki wolno strzelać cały rok.
Sroka (Pica pica) - ptak z rodziny krukowatych, charakteryzujący się czarno-białym upierzeniem, długim i wyraźnie widocznym czarnym ogonem oraz szarymi skrzydłami. Sroki występują na obszarze całej Europy, gdzie zamieszkują zróżnicowane środowiska, od terenów zurbanizowanych po pola czy tereny leśne. Są to ptaki społeczne, żyjące w stadach i zdolne do silnej interakcji społecznej.
W kontekście łowieckim sroki są uznawane za poważnych szkodników w miejscach występowania zwierzyny drobnej. W okresie wiosennym żerują głównie na jajach i pisklętach innych ptaków oraz mogą atakować małe ssaki, takie jak zające. Ze względu na swą zdolność do adaptacji do różnorodnych warunków środowiskowych oraz wykazanej inteligencji, sroki znajdują się pod ochroną praw łowieckich jako gatunek łowny, ale podlegają pewnym regulacjom dotyczącym możliwości polowań na nie.
Srok można strzelać przez cały rok, jednakże istnieją ograniczenia co do sposobu odstrzału i minimalnego wieku sztuki łownej. Polowania na sroki reglamentowane są przepisami prawnymi dotyczącymi ochrony i gospodarki łowieckiej, co nakłada na myśliwych obowiązek przestrzegania ustalonych norm prawnych oraz etycznych standardów polowań.
Warto również zwrócić uwagę, że choć sroki są uważane za szkodniki ze względu na swoje zachowania drapieżne wobec innych gatunków zwierząt, to pełnią również funkcje ekologiczne, np. eliminując chore osobniki z populacji innych ptaków lub oczyszczając teren ze szczątków padliny. Ich istnienie wpisuje się w naturalną dynamikę ekosystemu leśnego oraz otwartego krajobrazu.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj sroka w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- sygnałówka
myśliwska trąbka metalowa służąca do grania sygnałów myśliwskich.
- stanowisko
miejsce, na którym myśliwy oczekuje spotkania ze zwierzyną.
- stanowisko myśliwskie stałe
specjalnie przygotowane miejsce oczekiwania na zwierzynę, np. kosz, ambona, czatownia itp.
- smuż
skóra z zająca i królika.
- sprężyna powrotna
mechanizm w samoczynnej broni myśliwskiej, powodujący po strzale ruch części zamka ku przodowi w celu wprowadzenia naboju do komory nabojowej i zaryglowania zamka.
- szydlarz
jeleń byk i kozioł noszący poroże zbudowane tylko z ostro zakończonych tyk (bez odnóg).
- szczenię
młody pies, wilk, lis, borsuk, jenot itd.
- szczeć
uwłosienie ciała dzików.
- sadlisty
o zwierzynie obrośniętej tłuszczem.
- sparować się
o ptakach: łączyć się w pary w okresie godowym.