Definicja hasła: stójka
- stójka
zatrzymanie się psa legawego w charakterystycznej pozie (z podniesioną przednią łapą) przed zwietrzoną zwierzyną.
Stójka jest jednym z najważniejszych elementów pracy psa legawego. Jest to charakterystyczna poza, w której pies zatrzymuje się w miejscu, gdy zwietrzy zwierzynę. Pies podnosi przednią łapę i staje w bezruchu, aby ostrzec myśliwego o obecności zwierzyny. Stójka jest szczególnie ważna w pracy psa legawego, ponieważ pozwala myśliwemu na dokładne określenie lokalizacji zwierzyny i ustalenie planu dalszych działań.
Pies musi być odpowiednio wyszkolony, aby wykonać stójkę. Wyszkolenie obejmuje naukę psa, aby skupił się na swojej pracy i nie rozpraszał się innymi bodźcami. Pies musi również nauczyć się trzymać stójkę aż do momentu, gdy myśliwy da mu sygnał do ruszenia. Należy również pamiętać, że pies powinien być odpowiednio odżywiony i wypoczęty, aby mógł skutecznie wykonywać swoje obowiązki.
Stójka jest bardzo ważnym elementem pracy psa legawego i może być kluczowa dla sukcesu polowania. Dzięki stójce myśliwy może określić lokalizację zwierzyny i ustalić plan dalszych działań. Aby pies mógł skutecznie wykonywać swoje obowiązki, musi być odpowiednio wyszkolony i odpowiednio odżywiony oraz wypoczęty.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj stójka w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- słupkować
o zającu i króliku: siadać na tylnych nogach (skokach).
- strój myśliwski
1) oficjalny ubiór myśliwego członka PZŁ. Do stroju w pełnej gali nosi się odznaczenia łowieckie oraz sznur ozdobny (od prawego ramienia do pierwszego guzika zapinającego kurtkę) oraz (...)
- szydło
ostre zakończenie tyki jelenia byka lub kozła.
- strugi
przednie siekacze zająca i królika.
- sęk
wyrostek na łopacie daniela i łosia.
- suknia
sierść zwierzyny płowej, także dzika.
- szesnastak
jeleń byk mający po osiem odnóg na każdej tyce (sz. regularny) lub przynajmniej na jednej z tyk (sz. nieregularny).
- siąg
staropolskie określenie rozpiętości skrzydeł ptaków.
- sokolnik
1) w średniowieczu służący, opiekujący się sokolarnią;
2) od XV w. urzędnik dworu (sokolniczy);
3) dziś - myśliwy polujący z ptakami łowczymi.
- szczek
głos wydawany przez psy, lisy i sarny.