Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: sadyba

sadyba

koliba, kwatera myśliwska

Sadyba to rodzaj koliby lub kwatery myśliwskiej, często położonej na terenach leśnych lub polnych. Słowo „sadyba” jest związane z tradycją łowiecką i odnosi się do typowego miejsca noclegowego dla myśliwych podczas polowań. Sadyba może mieć różny charakter – od prostego schronienia z dachem nad głową po bardziej rozbudowane budowle z wyposażeniem umożliwiającym dłuższy pobyt w terenie.

Współczesne sadyby, zwane również leśnymi siedzibami, mogą być wyposażone w podstawowe udogodnienia takie jak prąd, ogrzewanie oraz miejsca do odpoczynku i spożywania posiłków. Małe sadyby pełnią funkcję punktów wypadowych dla myśliwych podczas polowań, zapewniając schronienie na czas aktywności łowieckiej, natomiast większe sadyby mogą stanowić bazy wypoczynkowe czy rekreacyjne dla miłośników przyrody i łowiectwa.

Termin "sadyba" ma silne konotacje historyczno-kulturowe i jest integralną częścią folkloru myśliwskiego. Stanowi ważny element tradycji łowieckiej, symbolizując bliski kontakt z przyrodą oraz tradycyjne metody polowania. Co więcej, sadyby są miejscem spotkań myśliwych oraz przekazywania doświadczeń oraz historii związanych z polowaniami i obyczajami łowieckimi.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj sadyba w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę S

zobacz pełną listę haseł

sadzić

o zwierzynie czworonożnej: szybko biec.

szlak

droga, którą zwyczajowo zwierzyna ciągnie podczas swoich wędrówek.

szpony

uzbrojone w długie ostre pazury palce ptaków drapieżnych.

skrzek

głos sójki.

świadectwo pochodzenia zwierzyny

druk ścisłego zarachowania dokumentujący legalność pozyskania przewożonej sztuki; wystawia go dzierżawca obwodu łowieckiego.

siuta

inaczej koza.

śladować

dawniej tropić.

setery

trzy rasy angielskich psów myśliwskich stosowanych do polowań na ptactwo, wywodzących się od angielskich wyżłów długowłosych: s. angielski (lawerak), średniej wielkości, o maści (...)

stójka

zatrzymanie się psa legawego w charakterystycznej pozie (z podniesioną przednią łapą) przed zwietrzoną zwierzyną.

szczek

głos wydawany przez psy, lisy i sarny.