Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: siuta

siuta

inaczej koza.

Siuta to samiczka sarny, czyli gatunku najczęściej spotykanego wśród jeleniowatych. Charakteryzuje się długimi, wyprostowanymi uszami oraz wydłużonym, zakrzywionym pyskiem. Jej futro jest zazwyczaj długie, gęste i grube, przybierając barwę brązową lub szarą. Siuta cechuje się także silnymi i szybkimi nogami, co umożliwia jej błyskawiczne przemieszczanie się po terenie. Posiada ona również wysoko rozwinięty instynkt przetrwania, potrafiąc skutecznie ukrywać się przed drapieżnikami. Siuta jest aktywna zarówno w dzień, jak i w nocy. W ciągu dnia poluje na owady oraz inne małe zwierzęta, spożywa również rośliny, natomiast w nocy odpoczywa w bezpiecznym miejscu, aby uniknąć ataków drapieżników.

Dodatkowo warto zaznaczyć, że siuta posiada zdolność skakania na wysokość nawet do jednego metra i więcej, co pomaga jej uniknąć zagrożeń. Bywa czasem mylona z innymi gatunkami jeleniowatych, takimi jak łanie czy jelenie. Jednakże siuty można odróżnić dzięki bardziej okrągłym uszom oraz mniejszym rogom w porównaniu do innych gatunków. Sarny są również mniejsze od łani i jeleni, posiadają też mniejsze rogi.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj siuta w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę S

zobacz pełną listę haseł

szczwany

o zwierzu doświadczonym, chytrym, który niejednokrotnie miał styczność z myśliwymi i psami.

szlak

droga, którą zwyczajowo zwierzyna ciągnie podczas swoich wędrówek.

solnik

inaczej lizawka.

spudłować

nie trafić do zwierzyny.

sroka, sroka (pica pica)

ptak z rodziny krukowatych o czarno-białym upierzeniu i długim czarnym ogonie. Jest poważnym szkodnikiem w miejscach, gdzie występuje zwierzyna drobna; wiosną żywi się m.in. jajami, (...)

skrocz

charakterystyczny kłus łosia polegający na równoczesnym posuwaniu obu prawych nóg, a następnie obu lewych.

składność broni

zaleta broni, która zależy od dopasowania jej do budowy anatomicznej myśliwego (zob. dopasowywanie broni).

sznur

trop wilka lub lisa.

szlifowanie, szlifowanie, czyhitanie, głucha pieśń

czwarta, ostatnia zwrotka pieśni głuszca; wówczas ptak głuchnie i można go podskoczyć na odległość strzału.

skupienie pocisków

odległość między poszczególnymi trafieniami w tarczę przy tym samym wycelowaniu (zob. rozrzut).