Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: skałka

skałka

ostry kawałek krzemienia do krzesania iskier w broni skałkowej.

Skałka w leksykonie łowieckim to ostry kawałek krzemienia służący do wywoływania iskier w broni skałkowej. Broń skałkowa, zwana także bronią iskrzącą, to rodzaj broni, w której do strzelania wykorzystuje się iskrę powstałą poprzez tarcie skałki o krzesiwo. Skałka jest używana przede wszystkim do wyrobu ognia w sytuacjach, gdy tradycyjne metody rozpalania ognia są niedostępne lub niewystarczająco skuteczne.

Skałki były powszechnie wykorzystywane przez ludzi prehistorycznych do rozpalania ognia i stanowiły kluczowy element technologii prehistorycznego człowieka. Dzięki swojej ostrej krawędzi, skałki były przydatne nie tylko do krzesania iskier, ale także do cięcia i obróbki drewna oraz innych materiałów.

Współcześnie skałki nadal są wykorzystywane jako przyrządy do rozpalania ognia przez miłośników bushcraftu oraz w sytuacjach ekstremalnych, takich jak przetrwanie w dziczy czy podróże survivalowe. Technika uzyskiwania ognia za pomocą skałki i krzesiwa wymaga specjalistycznej wiedzy i umiejętności, dlatego też jest ceniona przez pasjonatów outdooru.

Ponadto, skałki często są również zbierane przez pasjonatów archeologii eksperymentalnej, którzy testują techniki wyrobu ognia znane z prehistorii oraz reprodukują narzędzia i przedmioty z epoki kamienia. Dla nich skałki pełnią funkcję nie tylko jako praktyczne narzędzie, ale także jako cenny artefakt historyczny.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj skałka w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę S

zobacz pełną listę haseł

siadło

drzewo, na którym zasiadł na noc głuszec

strzała

pocisk do luku lub kuszy składający się z grotu, drzewca i tylca z pierzyskiem. Groty wykonywano z metalu, kamienia lub twardego drewna. Na pionowym zakończeniu tylca było nacięcie do (...)

sroka, sroka (pica pica)

ptak z rodziny krukowatych o czarno-białym upierzeniu i długim czarnym ogonie. Jest poważnym szkodnikiem w miejscach, gdzie występuje zwierzyna drobna; wiosną żywi się m.in. jajami, (...)

szpicak

samiec zwierzyny płowej, którego pierwsze poroże ma kształt szpiców.

sadyba

koliba, kwatera myśliwska

ścinka

sierść, zwierza obcięta kulą: umożliwia ona myśliwemu określenie miejsca uderzenia kuli na podstawie barwy oraz długości włosa.

sznury

inaczej fladry.

szuwary

zarośla roślin zielonych (sitowie, tatarak itp.) nad brzegami stawów i jezior.

smycz

rzemień lub linka służąca do prowadzenia psa przy nodze.

szable

dolne kły samca dzika (razem z fajkami tworzą oręż - trofeum z dzika).