Definicja hasła: skałka
- skałka
ostry kawałek krzemienia do krzesania iskier w broni skałkowej.
Skałka w leksykonie łowieckim to ostry kawałek krzemienia służący do wywoływania iskier w broni skałkowej. Broń skałkowa, zwana także bronią iskrzącą, to rodzaj broni, w której do strzelania wykorzystuje się iskrę powstałą poprzez tarcie skałki o krzesiwo. Skałka jest używana przede wszystkim do wyrobu ognia w sytuacjach, gdy tradycyjne metody rozpalania ognia są niedostępne lub niewystarczająco skuteczne.
Skałki były powszechnie wykorzystywane przez ludzi prehistorycznych do rozpalania ognia i stanowiły kluczowy element technologii prehistorycznego człowieka. Dzięki swojej ostrej krawędzi, skałki były przydatne nie tylko do krzesania iskier, ale także do cięcia i obróbki drewna oraz innych materiałów.
Współcześnie skałki nadal są wykorzystywane jako przyrządy do rozpalania ognia przez miłośników bushcraftu oraz w sytuacjach ekstremalnych, takich jak przetrwanie w dziczy czy podróże survivalowe. Technika uzyskiwania ognia za pomocą skałki i krzesiwa wymaga specjalistycznej wiedzy i umiejętności, dlatego też jest ceniona przez pasjonatów outdooru.
Ponadto, skałki często są również zbierane przez pasjonatów archeologii eksperymentalnej, którzy testują techniki wyrobu ognia znane z prehistorii oraz reprodukują narzędzia i przedmioty z epoki kamienia. Dla nich skałki pełnią funkcję nie tylko jako praktyczne narzędzie, ale także jako cenny artefakt historyczny.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj skałka w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- spust
język spustowy, umieszczony pod szyjką broni myśliwskiej; ściągnięcie go powoduje zwolnienie iglicy i strzał. Prawidłowa twardość spustu wynosi: pierwszy 1,7-1,9 kgm, drugi 1,9-2,1 (...)
- strój bobrowy
mazista wydzielina parzystych gruczołów napletkowych bobra, dawniej uważana za uniwersalny środek leczniczy.
- sanki
pojazd na płozach ciągnięty przez konia, często używany przez myśliwych w zimie do polowania z podjazdu.
- sadowić
umieszczać ptaka łowczego na berle.
- sokoły, sokoły (Falkonidae)
rodzina ptaków drapieżnych, z których trzy gatunki używano w sokolnictwie: sokół wędrowny, raróg oraz kobuz.
- sadzić
o zwierzynie czworonożnej: szybko biec.
- strzała
pocisk do luku lub kuszy składający się z grotu, drzewca i tylca z pierzyskiem. Groty wykonywano z metalu, kamienia lub twardego drewna. Na pionowym zakończeniu tylca było nacięcie do (...)
- spuścić
1) zwolnić psa z otoku lub smyczy;
2) zestrzelić lecącego ptaka.
- sokołowe
jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego polegający na obowiązku pilnowania gniazd sokołów założonych na danym terenie.
- szczypce
dawniej kleszcze używane do łapania borsuków żywcem.