Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: szczerbinka

szczerbinka

część przyrządu celowniczego na lufie kulowej lub kombinowanej broni myśliwskiej w postaci blaszki z pionowym wycięciem.

Szczerbinka to część przyrządu celowniczego stosowana głównie na lufach kulowych lub kombinowanych broni myśliwskich. Jest to specjalna blaszka umieszczona na lufie, która posiada pionowe wycięcie lub nacięcie. Głównym celem szczerbinki jest ułatwienie celowania poprzez precyzyjne wskazanie kierunku strzału.

Stosowanie szczerbinki ma na celu usprawnienie celowania oraz zwiększenie trafności strzału, zwłaszcza w trudnych warunkach oświetleniowych czy przy szybkim działaniu. Dzięki pionowemu wycięciu umieszczonemu na blaszce, myśliwi mogą łatwiej wycelować w cel, korzystając z pomiaru wzrokowego i szybko dostosować wysokość linii celowania do odległości od celu.

W zależności od modelu broni, szczerbinka może różnić się kształtem, wielkością oraz sposobem montażu. Umieszczenie szczerbinki na lufie zapewnia precyzyjne dopasowanie przyrządu do konstrukcji broni. Dodatkowo, istnieją również różnice pomiędzy m.in. szczerbinkami do karabinów gładkolufowych i kulowych, co wynika z potrzeby uwzględnienia specyfiki działania danej broni oraz charakterystyki strzelanej amunicji.

Warto podkreślić znaczenie odpowiedniego wyboru i kalibracji szczerbiniek, ponieważ od ich właściwego funkcjonowania zależy skuteczność oddawanych strzałów. Poprawna praca szczerbiniek wspomaga myśliwych podczas polowań, umożliwiając precyzyjne i skuteczne wykonywanie strzałów myśliwskich.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj szczerbinka w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę S

zobacz pełną listę haseł

selekcjoner

myśliwy, który po stażu i zdaniu egzaminu selekcjonerskiego posiada uprawnienia do wykonywania odstrzału selekcyjnego.

szybować

o ptakach: unosić się w powietrzu bez poruszania skrzydłami.

słupkować

o zającu i króliku: siadać na tylnych nogach (skokach).

skrzekot

niepłodny mieszaniec koguta cietrzewia i głuszycy.

szydło

ostre zakończenie tyki jelenia byka lub kozła.

szuwary

zarośla roślin zielonych (sitowie, tatarak itp.) nad brzegami stawów i jezior.

sparować się

o ptakach: łączyć się w pary w okresie godowym.

sznurować

o wilkach i lisach: posuwać się po linii prostej; pozostawiany trop nazywamy sznurem.

sęki

rogowe palczaste odrosty na łopatach daniela

staśmienie wieńca

wadliwe poroże jelenia o silnie spłaszczonych tykach.