Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: staśmienie wieńca

staśmienie wieńca

wadliwe poroże jelenia o silnie spłaszczonych tykach.

Staśmienie wieńca to wadliwe poroże jelenia charakteryzujące się silnie spłaszczonymi tykami, często o mniejszej ilości piór. Typowo występuje u samców jelenia starszych niż trzy lata i jest spotykane w lasach Europy i Ameryki Północnej. Poroże tego typu jest mniejsze niż normalne poroże, a jego tyki mogą mieć długość od kilku do kilkunastu centymetrów. Staśmienie wieńca stosowane jest przez myśliwych do identyfikacji samców jeleni oraz unikania polowania na samice lub młode osobniki.

Staśmienie wieńca jest uważane za oznakę starzenia się samca jelenia, co czyni je istotnym elementem w kontekście biologii i ekologii populacji jeleni. Ponieważ poroże jest łatwo rozpoznawalne, pozwala również na kontrolowanie zdrowia populacji oraz określanie wieku zwierząt łownych pomagając w utrzymaniu równowagi między liczebnością a jakością populacji dzikiej zwierzyny.

Ponadto, staśmienie wieńca może być istotne z punktu widzenia etologii populacji jeleni, gdyż zmiany w porożu mogą wpływać na interakcje międzyosobnicze oraz stopień sukcesu reprodukcyjnego samców jeleni. Wiedza na temat występowania staśmienia wieńca może być przydatna również w dziedzinie ochrony środowiska, pozwalając na monitorowanie zdrowotności populacji.

W kontekście myślistwa, znajomość oznak zachowań stadnych i morfologicznych osobników jelenia jest zasadnicza dla podejmowania odpowiedzialnych decyzji łowieckich. Staśmienie wieńca stanowi ważny element etyki myśliwskiej, umożliwiając selektywne polowanie i wspierając zrównoważone zarządzanie populacją jeleni.

Na koniec warto dodać, że staśmienie wieńca może mieć również znaczenie dla badań naukowych nad genetyką i dziedzicznością cech morfologicznych u dziko żyjących ssaków kopytnych, co może przyczynić się do lepszego zrozumienia ewolucji i adaptacji tych gatunków do środowiska naturalnego.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj staśmienie wieńca w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę S

zobacz pełną listę haseł

stójka

zatrzymanie się psa legawego w charakterystycznej pozie (z podniesioną przednią łapą) przed zwietrzoną zwierzyną.

sokolnik

1) w średniowieczu służący, opiekujący się sokolarnią;
2) od XV w. urzędnik dworu (sokolniczy);
3) dziś - myśliwy polujący z ptakami łowczymi.

szukać

o psie myśliwskim szukającym zwierzyny.

siać

o broni myśliwskiej mającej duży rozrzut.

szydło

ostre zakończenie tyki jelenia byka lub kozła.

szczwacz

członek dawnej książęcej służby łowieckiej, układacz chartów i ogarów.

sady

zlatywanie się w jedno miejsce kaczek (o świcie) wracających z nocnych żerowisk.

sokołowe

jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego polegający na obowiązku pilnowania gniazd sokołów założonych na danym terenie.

strój bobrowy

mazista wydzielina parzystych gruczołów napletkowych bobra, dawniej uważana za uniwersalny środek leczniczy.

szczerbinka

część przyrządu celowniczego na lufie kulowej lub kombinowanej broni myśliwskiej w postaci blaszki z pionowym wycięciem.