Definicja hasła: szczuć
- szczuć
gonić zwierzę chartami w polu.
Szczuć to jedna z metod polowania, polegająca na gonięciu zwierząt, głównie zajęcy, saren, jeleni czy dzików, za pomocą chartów w terenie otwartym, takim jak pola, łąki czy wrzosowiska. W trakcie szczucia psy pracują pod okiem myśliwego lub specjalnego przewodnika, który kieruje ich działaniami podczas polowania. Psy są wykorzystywane ze względu na swoje cechy takie jak szybkość, zwinność oraz instynkt polowania i chwytania zwierząt łownych.
Podczas szczucia myśliwi często współpracują ze sobą, aby skutecznie opanować obszar polowania i zapewnić bezpieczeństwo oraz profesjonalizm w działaniu. Rozważna organizacja szczucia oraz odpowiednie przygotowanie psów są kluczowe dla powodzenia całej akcji łowieckiej. Należy również pamiętać o przestrzeganiu zasad etyki łowieckiej oraz szacunku do zwierząt łownych.
Szczucie jest niezwykle starym sposobem polowania, sięgającym czasów starożytnych, gdy ludzie wykorzystywali psy do zbierania pokarmu. Współcześnie jest to metoda stosowana głównie w celach rekreacyjnych i sportowych oraz w ramach hodowli chartów.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj szczuć w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- sterówki
długie pióra osadzone wachlarzowa to w okolicy ogona ptaków, w czasie lotu rozpostarte tworzą płat sterowy.
- sokoły, sokoły (Falkonidae)
rodzina ptaków drapieżnych, z których trzy gatunki używano w sokolnictwie: sokół wędrowny, raróg oraz kobuz.
- stanowisko myśliwskie stałe
specjalnie przygotowane miejsce oczekiwania na zwierzynę, np. kosz, ambona, czatownia itp.
- szarża
atak dzika na myśliwego, szczecina.
- szesnastka
myśliwska broń śrutowa kal. 16.
- strzyżak jeleni, strzyżak jeleni, mucha jelenia
szkodliwa muchówka, pasożyt zewnętrzny jelenie, żywi się jego krwią, obłamuje sobie skrzydła w jego sierści. Występuje tam, gdzie licznie bytują jelenie.
- sierść
uwłosienie ciała zwierzyny czworonożnej.
- strzał
wybuch ładunku prochowego, skupionego w pocisku broni myśliwskiej. Na pocisk w czasie lotu działa opór powietrza oraz siła przyciągania ziemskiego, co w dużym stopniu warunkuje kształt jego (...)
- sokolnik
1) w średniowieczu służący, opiekujący się sokolarnią;
2) od XV w. urzędnik dworu (sokolniczy);
3) dziś - myśliwy polujący z ptakami łowczymi.