Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: szczuć

szczuć

gonić zwierzę chartami w polu.

Szczuć to jedna z metod polowania, polegająca na gonięciu zwierząt, głównie zajęcy, saren, jeleni czy dzików, za pomocą chartów w terenie otwartym, takim jak pola, łąki czy wrzosowiska. W trakcie szczucia psy pracują pod okiem myśliwego lub specjalnego przewodnika, który kieruje ich działaniami podczas polowania. Psy są wykorzystywane ze względu na swoje cechy takie jak szybkość, zwinność oraz instynkt polowania i chwytania zwierząt łownych.

Podczas szczucia myśliwi często współpracują ze sobą, aby skutecznie opanować obszar polowania i zapewnić bezpieczeństwo oraz profesjonalizm w działaniu. Rozważna organizacja szczucia oraz odpowiednie przygotowanie psów są kluczowe dla powodzenia całej akcji łowieckiej. Należy również pamiętać o przestrzeganiu zasad etyki łowieckiej oraz szacunku do zwierząt łownych.

Szczucie jest niezwykle starym sposobem polowania, sięgającym czasów starożytnych, gdy ludzie wykorzystywali psy do zbierania pokarmu. Współcześnie jest to metoda stosowana głównie w celach rekreacyjnych i sportowych oraz w ramach hodowli chartów.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj szczuć w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę S

zobacz pełną listę haseł

scypuł

delikatna, owłosiona skóra, porastająca tworzące się poroże jeleniowatych. Po zakończeniu wzrostu poroża s. jest wycierany przez zwierzę o drzewa i krzewy.

sagalasówka

broń myśliwska z końca XVIIIr w. wyrobu kowala-rusznikarza Sagalasa ze wsi Bałabanówka w powiecie lipowieckim na ziemi kijowskiej. Salgasówki zdobione były napisami: Se git se bon Sagalas (...)

śrut

ołowiane kulki o średnicy 2-4,5 mm, stanowiące pocisk naboju do broni śrutowej (zob. Amunicja myśliwska). Śrut numerujemy od nr (...)

siekaniec

dawniej używane drobne kawałki posiekanego ołowiu zamiast śrutu.

sęk

wyrostek na łopacie daniela i łosia.

świece

oczy żubra, zwierzyny płowej, kozicy, muflona i dzika

sadzić

o zwierzynie czworonożnej: szybko biec.

szczwany

o zwierzu doświadczonym, chytrym, który niejednokrotnie miał styczność z myśliwymi i psami.

sznurować

o wilkach i lisach: posuwać się po linii prostej; pozostawiany trop nazywamy sznurem.

sokoły, sokoły (Falkonidae)

rodzina ptaków drapieżnych, z których trzy gatunki używano w sokolnictwie: sokół wędrowny, raróg oraz kobuz.