Definicja hasła: słonka
- słonka, słonka (Scolopax rusticola L.)
ptak łowny z rodziny brodźców, ma bardzo długi, prosty dziób i krótkie nogi, oczy osadzone wysoko w tyle głowy, upierzenie rdzawobrunatne z ciemniejszymi pręgami. Długość ciała 34-38 cm, rozpiętość skrzydeł 59- 65 cm. W Polsce pospolity ptak lęgowy, zamieszkuje podmokłe lasy mieszane; przylatuje w marcu, a odlatuje w październiku. Dwa legi: samica w naziemnym gnieździe składa 4 jaja, które wysiaduje przez 22 dni, pisklęta są zagniazdownikami. Na s. (klasycznie) poluje się na wiosennych ciągach i jesiennych przelotach.
Słonka (Tringa glareola) - ptak łowny z rodziny bekasowatych, charakteryzujący się długim, cienkim i lekko wygiętym dziobem oraz stosunkowo krótkimi nogami. Posiada upierzenie w kolorze brązowym z ciemnymi pręgami, a jego długość ciała mieści się w zakresie od 34 do 38 cm, a rozpiętość skrzydeł wynosi od 59 do 65 cm. W Polsce jest to ptak pospolity, zamieszkujący podmokłe lasy mieszane. Przylatuje na tereny lęgowe w marcu, natomiast odlatuje w październiku.
Samica słonki składa zazwyczaj 4 jaja, a okres wysiadywania trwa przez 22 dni. Pisklęta są zagniazdownikami. Polowanie na słonkę tradycyjnie odbywa się podczas wiosennych migracji i jesiennych przelotów. Wiosną ptaki te przelatują nad lasami i polami, natomiast jesienią tworzą duże stada, które można łatwo zaobserwować na niebie.
Charakterystyczną cechą słonek jest ich wyjątkowa zdolność szybkiego szybowania oraz gwałtownego skręcania w locie, co sprawia, że stanowią one trudne cele dla myśliwych. Efektywność polowania na słonki można osiągnąć zarówno przy pomocy psów myśliwskich, jak i poprzez wykorzystanie broni palnej.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj słonka w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- stopa
określenie wyglądu powierzchni ziemi podczas polowania: stopa biała - ziemia pokryta śniegiem; stopa czarna - brak śniegu, stopa srokata - śnieg gdzieniegdzie.
- strychulec
krótko obcięty ogon wyżła niemieckiego.
- szable
dolne kły samca dzika (razem z fajkami tworzą oręż - trofeum z dzika).
- siedmnadziesta
kara pieniężna wynosząca 70 grzywien, nakładana w dawnej Polsce za wykroczenia przeciwko książęcemu prawu, w tym także za przestępstwa łowieckie.
- sterówki
długie pióra osadzone wachlarzowa to w okolicy ogona ptaków, w czasie lotu rozpostarte tworzą płat sterowy.
- sparować się
o ptakach: łączyć się w pary w okresie godowym.
- sagalasówka
broń myśliwska z końca XVIIIr w. wyrobu kowala-rusznikarza Sagalasa ze wsi Bałabanówka w powiecie lipowieckim na ziemi kijowskiej. Salgasówki zdobione były napisami: Se git se bon Sagalas (...)
- sznur
trop wilka lub lisa.
- szyna
połączenie luf broni myśliwskiej śrutowej lub kombinowanej; na górnej szynie umieszczone są przyrządy celownicze.
- sietnik
w dawnej Polsce członek służby łowieckiej, mający nadzór nad sieciami.