sokolnictwo - definicja w słowniku łowieckim.

Definicja hasła: sokolnictwo

sokolnictwo: układanie i polowanie z ptakami drapieżnymi (sokołami, jastrzębiami, a nawet orłami), szczególnie rozpowszechnione w średniowieczu. Młodego ptaka ukróca się, czyli przyzwyczaja do ludzi, koni i psów, następnie uwabia, czyli uczy powracania na rękawicę, i wreszcie unosi, czyli przyzwyczaja do przebywania (z kapturem na głowie) na ręce myśliwego. Ułożonego ptaka unosi się w pole i kiedy ma bić zwierzyny zdejmuje się mu kaptur. Dawniej w zależności od wielkości zwierzyny, na którą zamierzano polować, używano różnych ptaków: na wilki, lisy, młode jeleniowatych - orła; na łabędzie, czaple, gesi, dropie, orły - sokoła wędrownego i bialozora; na kuropatwy, kaczki i zające - raroga i jastrzębia; na drobne ptactwo - krogulca i kobuza. Do rozkwitu s. w Polsce przyczynili się Jan Olbracht i Stefan Batory. Upadek s. postępował równolegle z rozwojem broni palnej od końca XVIII w. Obecnie s. jest reaktywowane. Współcześnie w Polsce poluje się przeważnie z jastrzębiami golebiarzami.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj sokolnictwo w wyszukiwarce Google

Podziel się informacjami z innymi użytkownikami strony.
Jeśli znasz lepszą definicję lub ciekawostki dotyczące hasła sokolnictwo, napisz tutaj:

strzykacz: rodzaj muchówki obejmujący gatunki, których larwy pasożytują w nosie i przełyku jeleniowatych.

setery: trzy rasy angielskich psów myśliwskich stosowanych do polowań na ptactwo, wywodzących się od angielskich wyżłów długowłosych: s. angielski (lawerak), średniej wielkości, o maści (...)

sietnik: w dawnej Polsce członek służby łowieckiej, mający nadzór nad sieciami.

studzenie tuszy: proces wychłodzenia strzelonej zwierzyny po jej wypatroszeniu. Odbywa się przez powieszenie tuszy w chłodnym i przewiewnym miejscu (szczególnie ważne, gdy jest ciepło).

strój bobrowy: mazista wydzielina parzystych gruczołów napletkowych bobra, dawniej uważana za uniwersalny środek leczniczy.