Definicja hasła: sokolnictwo
- sokolnictwo
układanie i polowanie z ptakami drapieżnymi (sokołami, jastrzębiami, a nawet orłami), szczególnie rozpowszechnione w średniowieczu. Młodego ptaka ukróca się, czyli przyzwyczaja do ludzi, koni i psów, następnie uwabia, czyli uczy powracania na rękawicę, i wreszcie unosi, czyli przyzwyczaja do przebywania (z kapturem na głowie) na ręce myśliwego. Ułożonego ptaka unosi się w pole i kiedy ma bić zwierzyny zdejmuje się mu kaptur. Dawniej w zależności od wielkości zwierzyny, na którą zamierzano polować, używano różnych ptaków: na wilki, lisy, młode jeleniowatych - orła; na łabędzie, czaple, gesi, dropie, orły - sokoła wędrownego i bialozora; na kuropatwy, kaczki i zające - raroga i jastrzębia; na drobne ptactwo - krogulca i kobuza. Do rozkwitu s. w Polsce przyczynili się Jan Olbracht i Stefan Batory. Upadek s. postępował równolegle z rozwojem broni palnej od końca XVIII w. Obecnie s. jest reaktywowane. Współcześnie w Polsce poluje się przeważnie z jastrzębiami golebiarzami.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj sokolnictwo w wyszukiwarce Google
Komentarze użytkowników
Podziel się informacjami z innymi użytkownikami strony.
Jeśli znasz lepszą definicję lub ciekawostki dotyczące hasła sokolnictwo, napisz tutaj:
Inne hasła na literę S
- szpony
uzbrojone w długie ostre pazury palce ptaków drapieżnych.
- skolenie
głos wydalany przez lisa.
- starka
samica ptaka wodząca młode.
- sztuka
pojedynczy zwierz.
- szydło
ostre zakończenie tyki jelenia byka lub kozła.
- szczeć
uwłosienie ciała dzików.
- siać
o broni myśliwskiej mającej duży rozrzut.
- sak
dawny rodzaj sieci do łapania ptaków.
- szczek
głos wydawany przez psy, lisy i sarny.