Definicja hasła: sokolnictwo
- sokolnictwo
układanie i polowanie z ptakami drapieżnymi (sokołami, jastrzębiami, a nawet orłami), szczególnie rozpowszechnione w średniowieczu. Młodego ptaka ukróca się, czyli przyzwyczaja do ludzi, koni i psów, następnie uwabia, czyli uczy powracania na rękawicę, i wreszcie unosi, czyli przyzwyczaja do przebywania (z kapturem na głowie) na ręce myśliwego. Ułożonego ptaka unosi się w pole i kiedy ma bić zwierzyny zdejmuje się mu kaptur. Dawniej w zależności od wielkości zwierzyny, na którą zamierzano polować, używano różnych ptaków: na wilki, lisy, młode jeleniowatych - orła; na łabędzie, czaple, gesi, dropie, orły - sokoła wędrownego i bialozora; na kuropatwy, kaczki i zające - raroga i jastrzębia; na drobne ptactwo - krogulca i kobuza. Do rozkwitu s. w Polsce przyczynili się Jan Olbracht i Stefan Batory. Upadek s. postępował równolegle z rozwojem broni palnej od końca XVIII w. Obecnie s. jest reaktywowane. Współcześnie w Polsce poluje się przeważnie z jastrzębiami golebiarzami.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj sokolnictwo w wyszukiwarce Google
Komentarze użytkowników
Podziel się informacjami z innymi użytkownikami strony.
Jeśli znasz lepszą definicję lub ciekawostki dotyczące hasła sokolnictwo, napisz tutaj:
Inne hasła na literę S
- starka
samica ptaka wodząca młode.
- spłonka
część naboju myśliwskiego, w której znajduje się materiał wybuchowy (w nowoczesnych spłonkach Poloxid, Sinoxid, DWH, Gevelotsiroxid - antykorozyjne masy inicjujące) służący do zapalenia (...)
- stanowić
o psach myśliwskich: zatrzymać w miejscu gonionego zwierza, dając myśliwemu możliwość dojścia i oddania strzału.
- skupienie pocisków
odległość między poszczególnymi trafieniami w tarczę przy tym samym wycelowaniu (zob. rozrzut).
- skromny
o zającu i króliku: tłusty.
- strzelnica myśliwska
miejsce przeznaczone do rozgrywania zawodów w strzelaniu myśliwskim; składa się ze strzelnicy rzutkowej (oś myśliwska, krąg myśliwski i bażant) oraz osi do strzelania zająca, dzika i (...)
- scypuł
delikatna, owłosiona skóra, porastająca tworzące się poroże jeleniowatych. Po zakończeniu wzrostu poroża s. jest wycierany przez zwierzę o drzewa i krzewy.
- szydlarz
jeleń byk i kozioł noszący poroże zbudowane tylko z ostro zakończonych tyk (bez odnóg).
- szyjka
węższa część łoża służąca za uchwyt broni.
- siodło
charakterystyczna dla samców muflona biała plama po obu stronach grzbietu w okolicy ostatnich żeber.