Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: skałkówka

skałkówka

dawna broń myśliwska, w której kurek był zaopatrzony w skałką, później zastąpiony pistonem.

Skałkówka to rodzaj broni myśliwskiej, która była popularna w XIX wieku. Jest to rodzaj karabinu lub strzelby, który został zaprojektowany tak, aby umożliwić myśliwemu łatwe i szybkie strzelanie do celu. Skałkówka jest wyposażona w skałkę, która jest metalowym elementem umieszczonym na końcu lufy broni. Skałka ma dwa otwory, które pozwalają na wystrzelenie dwóch pocisków jednocześnie.

Konstrukcja skałkówki polega na tym, że skałka jest umieszczona na końcu lufy broni i pozostaje tam aż do momentu strzału. W momencie strzału skałka otwiera się i umożliwia wystrzelenie dwóch pocisków jednocześnie. Po strzale skałka zamyka się i może być ponownie użyta.

Ponieważ skałkowka była bardzo popularna w XIX wieku, została zastąpiona przez pistolet, który miał większą moc i był bardziej niezawodny. Pistolet miał również większy magazynek niż skałkowka, co pozwala myśliwemu na szybsze strzelanie do celu. Dzięki temu pistolet stał się bardziej popularnym narzędziem myśliwskim niż skałkowka.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj skałkówka w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę S

zobacz pełną listę haseł

szyna

połączenie luf broni myśliwskiej śrutowej lub kombinowanej; na górnej szynie umieszczone są przyrządy celownicze.

szukać

o psie myśliwskim szukającym zwierzyny.

sadowisko

inaczej tokowisko.

stroik

woabik na ptaki, rodzaj piaszczałki.

sylwetka

obrys zwierza lub ptaka, pozwalający na określenie jego przynależności gatunkowej.

szczwacz

członek dawnej książęcej służby łowieckiej, układacz chartów i ogarów.

strzelec

ogólne określenie wszystkich służb łowieckich księcia.

sparować się

o ptakach: łączyć się w pary w okresie godowym.

szlifowanie, szlifowanie, czyhitanie, głucha pieśń

czwarta, ostatnia zwrotka pieśni głuszca; wówczas ptak głuchnie i można go podskoczyć na odległość strzału.

siedmnadziesta

kara pieniężna wynosząca 70 grzywien, nakładana w dawnej Polsce za wykroczenia przeciwko książęcemu prawu, w tym także za przestępstwa łowieckie.