Definicja hasła: szydlarz
- szydlarz
jeleń byk i kozioł noszący poroże zbudowane tylko z ostro zakończonych tyk (bez odnóg).
Szydlarz to określenie dla jelenia, byka lub kozła noszącego poroże zbudowane wyłącznie z ostro zakończonych tyków. Jest to szczególny rodzaj poroża, charakteryzujący się brakiem odnóg, które występują u innych gatunków zwierząt. Poroże szydlarza składa się z dwóch lub trzech długich i ostro zakończonych tyków, które są połączone ze sobą tworząc jednolity kształt. Te cechy wyróżniają szydlarza spośród innych gatunków.
Szydlarze są często mylone z porożem jelenia, ale istnieją fundamentalne różnice między nimi. Jeden z kluczowych punktów różnicujących to fakt, że poroże szydlarza nie posiada odnóg, w przeciwieństwie do poroża jelenia. Ponadto, poroże szydlarza jest bardziej okrągłe i ma mniejszy obwód niż poroże jelenia.
Ze względu na swoje unikalne cechy morfologiczne, szydlarze są szczególnie cenione jako trofea łowieckie. Ich imponujący wygląd sprawia, że często są wykorzystywane do ozdabiania domów czy sal bankietowych. Dodatkowo, szydlarze mogą być wykorzystywane w celach edukacyjnych jako przykłady różnorodności cech charakterystycznych dla poszczególnych gatunków zwierząt.
Podsumowując, szydlarz to zwierzę noszące charakterystyczne poroże składające się tylko z ostro zakończonych tyków, która nadaje mu niepowtarzalny wygląd i stanowi cenioną trofeę łowiecką oraz obiekt dekoracyjny i edukacyjny.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj szydlarz w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- skłuć
dobić postrzałka kordelasem (w Polsce obecnie zabronione).
- sietnik
w dawnej Polsce członek służby łowieckiej, mający nadzór nad sieciami.
- szuwary
zarośla roślin zielonych (sitowie, tatarak itp.) nad brzegami stawów i jezior.
- stopka
zakończenie kolby broni myśliwskiej.
- składność broni
zaleta broni, która zależy od dopasowania jej do budowy anatomicznej myśliwego (zob. dopasowywanie broni).
- sadlisty
o zwierzynie obrośniętej tłuszczem.
- samopał
kłusownicza broń działająca po potrąceniu przez przechodzącego zwierza linki przymocowanej do spustu broni, wycelowanej na przesmyk zwierzyny.
- siekaniec
dawniej używane drobne kawałki posiekanego ołowiu zamiast śrutu.
- ścinka
sierść, zwierza obcięta kulą: umożliwia ona myśliwemu określenie miejsca uderzenia kuli na podstawie barwy oraz długości włosa.