Definicja hasła: szpony
- szpony
uzbrojone w długie ostre pazury palce ptaków drapieżnych.
Szpony są narzędziem zewnętrznym ptaków drapieżnych, służącym do chwytania i przytrzymywania ofiary. Zazwyczaj umieszczone na palcach ptaka, składają się z długich, ostrych pazurów, zdolnych do przebicia skóry i kości. Długość szponów może różnić się w zależności od gatunku; na przykład, u orła białego mogą osiągać nawet do 10 cm długości. Ich funkcje obejmują polowanie, obronę przed innymi drapieżnikami, budowę gniazd, wspinaczkę po gałęziach drzew oraz wydobywanie pożywienia z trudno dostępnych miejsc. Niektóre gatunki ptaków mają specjalne szpony dostosowane do konkretnych zadań – np. orzeł bielik posiada specjalne szpony umożliwiające mu wydobywanie ryb z głębokich jezior. Szpony stanowią istotny element anatomiczny u ptaków drapieżnych, umożliwiając im skuteczne przystosowanie się do ich trybu życia i potrzeb łowieckich.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj szpony w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę S
- strzała
pocisk do luku lub kuszy składający się z grotu, drzewca i tylca z pierzyskiem. Groty wykonywano z metalu, kamienia lub twardego drewna. Na pionowym zakończeniu tylca było nacięcie do (...)
- stopka
zakończenie kolby broni myśliwskiej.
- sidło
pętla służąca kłusownikowi do łapania ptaków.
- sroka, sroka (pica pica)
ptak z rodziny krukowatych o czarno-białym upierzeniu i długim czarnym ogonie. Jest poważnym szkodnikiem w miejscach, gdzie występuje zwierzyna drobna; wiosną żywi się m.in. jajami, (...)
- setery
trzy rasy angielskich psów myśliwskich stosowanych do polowań na ptactwo, wywodzących się od angielskich wyżłów długowłosych: s. angielski (lawerak), średniej wielkości, o maści (...)
- sokoły, sokoły (Falkonidae)
rodzina ptaków drapieżnych, z których trzy gatunki używano w sokolnictwie: sokół wędrowny, raróg oraz kobuz.
- szesnastak
jeleń byk mający po osiem odnóg na każdej tyce (sz. regularny) lub przynajmniej na jednej z tyk (sz. nieregularny).
- strychulec
krótko obcięty ogon wyżła niemieckiego.
- skupienie pocisków
odległość między poszczególnymi trafieniami w tarczę przy tym samym wycelowaniu (zob. rozrzut).
- stanowić
o psach myśliwskich: zatrzymać w miejscu gonionego zwierza, dając myśliwemu możliwość dojścia i oddania strzału.