Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: strzał

strzał

wybuch ładunku prochowego, skupionego w pocisku broni myśliwskiej. Na pocisk w czasie lotu działa opór powietrza oraz siła przyciągania ziemskiego, co w dużym stopniu warunkuje kształt jego toru. Przy strzale kulowym ważne są celność oraz siła rażenia, przy strzale śrutowym siła rażenia (przebicia) związana jest dodatkowo z pokryciem.

Strzał to wybuch ładunku prochowego, skupionego w pocisku broni myśliwskiej. Strzał kulowy odnosi się do strzału z broni, której pociskiem jest kula. Strzał śrutowy natomiast to strzał z broni, której pociskiem jest ładunek śrutu. W obu przypadkach wybuch prochu powoduje wypchnięcie pocisku z lufy broni, nadając mu siłę i kierunek lotu.

Przy strzale kulowym istotne są celność oraz siła rażenia. Celność odnosi się do trafienia celu, a siła rażenia określa zdolność pocisku do przebicia lub unieszkodliwienia zwierzęcia. W przypadku strzału śrutowego siła rażenia (przebicia) związana jest dodatkowo z pokryciem (np. pióra lub futro zwierzęcia).

Dobór odpowiedniego typu broni i amunicji oraz umiejętności strzelca mają kluczowe znaczenie dla skuteczności strzału. Elementy takie jak odległość od celu, wiatr czy ukształtowanie terenu również wpływają na skuteczność strzału.

Wynikiem poprawnego strzału jest trafienie w cel z odpowiednią siłą rażenia, zapewnienie szybkiego i humanitarnego unieszkodliwienia zwierzęcia łownego oraz minimalizacja cierpienia zwierzęcia. Dlatego posiadanie umiejętności strzeleckich jest niezbędne dla każdego myśliwego.

Uwzględnienie wszystkich elementów mających wpływ na wynik strzału wymaga precyzji, wiedzy oraz doświadczenia myśliwego, co przyczynia się do etycznego i efektywnego polowania.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj strzał w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę S

zobacz pełną listę haseł

suknia

sierść zwierzyny płowej, także dzika.

śladować

dawniej tropić.

sokolnictwo

układanie i polowanie z ptakami drapieżnymi (sokołami, jastrzębiami, a nawet orłami), szczególnie rozpowszechnione w średniowieczu. Młodego ptaka ukróca się, czyli przyzwyczaja do ludzi, (...)

sokolnik

1) w średniowieczu służący, opiekujący się sokolarnią;
2) od XV w. urzędnik dworu (sokolniczy);
3) dziś - myśliwy polujący z ptakami łowczymi.

szpicak

samiec zwierzyny płowej, którego pierwsze poroże ma kształt szpiców.

szukać

o psie myśliwskim szukającym zwierzyny.

sarnina

dziczyzna z sarny.

strugi

przednie siekacze zająca i królika.

spudłować

nie trafić do zwierzyny.

szlak

droga, którą zwyczajowo zwierzyna ciągnie podczas swoich wędrówek.