Definicja hasła: zajady
- zajady
inaczej kęsy.
Zajady, zwane również kęsami, to zęby występujące u ssaków drapieżnych. Są one charakteryzowane przez ostre krawędzie, co umożliwia im skuteczne rozdzieranie mięsa i kości zdobyczy. Zajady są najbardziej wyraźnie rozwinięte u gatunków mięsożernych, takich jak lwy, tygrysy, czy wilki, które używają ich do wykonywania precyzyjnych i skutecznych ataków na swoje ofiary.
W kontekście łowieckim termin "zajady" odnosi się zazwyczaj do zębów drapieżników spotykanych w polskiej faunie leśnej. Są one narzędziem niezbędnym do zdobywania pożywienia i przetrwania dla tych zwierząt. Z punktu widzenia myśliwego oraz naukowej obserwacji zwierząt jest to ważny element w analizie budowy ciała i zachowania się zwierzyny leśnej.
Kiedyż zajady pełnią kluczową rolę nie tylko w procesie polowania, ale także w badaniach dotyczących zdrowia populacji drapieżników. Stan zajadów może bowiem dostarczyć wielu informacji na temat stanu zdrowia oraz wieku danego osobnika. Badanie tych zębów może pomóc w określeniu diety zwierzęcia oraz nawet jego historii życiowej.
Warto zaznaczyć, że w kontekście łowieckim termin "zajady" może być używany również jako symbol siły, determinacji oraz umiejętności polowania, co odzwierciedla znaczenie tej części układu zębowego dla drapieżników. Dla myśliwych obserwacja zajadów może stanowić istotny element oceny przydatności danego osobnika do odstrzału podczas polowań selekcyjnych.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj zajady w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę Z
- zarząd wojewódzki
organ wykonawczy Wojewódzkiej Rady Łowieckiej. Składa się z przewodniczącego, dwóch zastępców, sekretarza i skarbnika. Do zadań zarządu wojewódzkiego należy prowadzenie działalności (...)
- zapady
wieczorne przyloty kogutów głuszców na tokowisko.
- zając szarak, zając szarak (Lepus europaeus L.)
gatunek z rzędu zajęczaków. Długość ciała 50-63 cm, ogona 8-11,5 cm, ciężar 3-5,5 kg. Ubarwienie: Wierzch ciała szarobrązowy, boki rudawe, spód ciała i ogona biały, końce uszu i (...)
- zostać w ogniu
o zwierzynie: po celnym strzale padać na miejscu.
- zaciąg
opóźniony wystrzał spowodowany nierównomiernym i powolnym spalaniem się prochu (część spala się dopiero w przewodzie lufy): powoduje, że strzał jest nieskuteczny.
- zwietrzyć
o zwierzynie lub psie myśliwskim: wyczuć woń człowieka lub zwierzyny.
- zgasić
ubić zwierza czystym strzałem.
- zwierzyna gruba
łosie, jelenie daniele, muflony, sarny, rysie, wilki, dziki i dropie.
- zdołować
strzelić poniżej celu.
- zestrzał
miejsce, w którym znajdował się zwierz w momencie trafienia go pociskiem. Zestrzał należy dokładnie sprawdzić szukając farby, ścinki i kawałków kości.