Definicja hasła: bażantowate
- bażantowate, bażantowate (Phasianidae)
rodzina ptaków z rzędu kuraków, W Polsce żyją dziko 3 gatunki łowne: bażant, kuropatwa i przepiórka.
Bażantowate to rodzina ptaków z rzędu kuraków, obejmująca około 20 gatunków. Są one rozpowszechnione na całym świecie, z wyjątkiem Antarktydy. W Polsce żyją dziko trzy gatunki łowne: bażant, kuropatwa i przepiórka. Bażantowate charakteryzują się dużymi rozmiarami, długimi nogami, a także charakterystycznym długim ogonem. Ich upierzenie jest zazwyczaj ciemne lub brązowe, a pióra bardzo miękkie i delikatne.
Ptaki te posiadają duże, okrągłe oczy oraz silny dziób. Skrzydła bażantowatych są dość krótkie i szerokie, umożliwiając im szybkie i zwinne loty. Głównie żywią się owadami, ale także innymi małymi zwierzętami oraz nasionami roślin. Siedliska bażantowatych obejmują pola uprawne, lasy oraz parki narodowe. Są aktywne zarówno w ciągu dnia, jak i nocy, a ich głosy słyszalne są na odległość kilku kilometrów.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj bażantowate w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę B
- bąblowica
choroba wywołana przez larwę tasiemca bąblowcowego (Echinococcus granulosus), tworzącego pęcherze w ścianach jamy brzusznej lub wątroby.
- brew, brew, korale, róża
u niektórych ptaków (np. głuszec, cietrzew) czerwona narośl nad okiem w kształcie półksiężyca.
- bielenie
zdejmowanie skóry z ubitej zwierzyny.
- biomasa
masa jaką posiada organizm łub grupa organizmów żywych (np. populacja).
- bekas funtowy
gwarowe określenie dubella.
- biegasowy
określenie myśliwego, poruszającego się pieszo podczas polowania z psami gończymi.
- berto
drążek, na którym sadza się ptaka łowczego. Dawniej na b. sadzano również puchacza podczas polowania z nim na drapieżniki.
- bernikla obrożna, bernikla obrożna (Branta bernikla L.)
gęś gnieżdżąca się w obrębie koła polarnego. W Polsce można spotkać b. w północnych rejonach kraju w okresie od września do kwietnia.
- broń odprzodowa
dawna broń myśliwska ładowana od przodu (przez wylot lufy). Najpierw myśliwy nasypywał prochu a następnie wbijał do lufy pocisk. Broń odprzodowa stosowana była od XIV do XIX w.