Definicja hasła: beczenie
- beczenie
1) głos wydawany przez owce i jagnięta muflona;
2) dźwięk wydawany przez kszyka podczas lotu tokowego (sterówkami).
Beczenie to głos wydawany przez owce i jagnięta muflona, służący do wyrażania emocji takich jak strach, złość, radość oraz potrzeba bliskości. Może być również stosowane jako sygnał ostrzegawczy dla innych owiec, informując o potencjalnym niebezpieczeństwie. Dodatkowo, beczenie jest dźwiękiem wydawanym przez kszyka podczas lotu tokowego (sterówkami), mającym na celu oznajmienie swojej obecności innym ptakom oraz ostrzeżenie przed nadlatującymi drapieżnikami. W przypadku kszyków, beczenie może także służyć do określania terytorium i zaznaczania granic między ptakami, a także do zapraszania innych ptaków do polowania lub towarzystwa. W kontekście łowiectwa, beczenie odgrywa istotną rolę w określaniu położenia i liczebności zwierzyny oraz identyfikacji rodzaju drapieżnika mogącego być obecnego w okolicy. Jest to również istotny element komunikacji między zwierzętami, umożliwiający im ostrzeganie przed nadchodzącymi drapieżnikami oraz komunikację między sobą.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj beczenie w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę B
- berło
drążek na który sadza się ptaka łowczego,
- bałwanek
kukła dzikiej kaczki zrobiona z drewna lub plastyku. Wypuszczony wiosną na wodę ma przywabiać na strzał kaczory.
- bukiet
gromadne zrywanie się barwnie upierzonych bażantów przed myśliwym.
- bażantowate, bażantowate (Phasianidae)
rodzina ptaków z rzędu kuraków, W Polsce żyją dziko 3 gatunki łowne: bażant, kuropatwa i przepiórka.
- bażantarnia
zamknięty teren przeznaczony do sztucznej hodowli bażantów. W b. znajdują się woliery na ok. 50 bażantów, woliery rodzinne na 1 koguta i 5-8 kur, wylęgarnia, i wychowalnia. Masowy wyląg (...)
- berdebuska
nazwa jednej z dawnych strzelb.
- brew, brew, korale, róża
u niektórych ptaków (np. głuszec, cietrzew) czerwona narośl nad okiem w kształcie półksiężyca.
- buchtowanie
rycie gleby przez dziki w poszukiwaniu pożywienia.
- bobrowe
jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na obowiązku pilnowania przez ludność miejscową żeremi bobrów w obrębie osady.