Definicja hasła: bekiesza
- bekiesza
okrycie z sukna podbite futrem używane na polowaniach w zimie, wprowadzone za czasów króla Stefana Batorego.
Bekiesza to okrycie z sukna podbite futrem, które znajduje zastosowanie podczas polowań w okresie zimowym. Nazwa ta pochodzi od niemieckiego słowa "bekiesen" oznaczającego "przykryć", co wskazuje na pierwotne zastosowanie tego rodzaju ubioru do ochrony przed mrozem i zimnem podczas polowań. Bekiesza została wprowadzona do polskiej tradycji łowieckiej za czasów króla Stefana Batorego, co świadczy o długiej historii i znaczeniu tego elementu garderoby w kulturze łowieckiej.
Okrycie to jest charakterystyczne ze względu na swoją konstrukcję, która zapewnia ciepło oraz wygodę podczas trudnych warunków pogodowych spotykanych podczas polowania. Sukno stanowi warstwę zewnętrzną, która chroni przed wiatrem, a futro lub podszyta warstwa dodatkowo izoluje ciało myśliwego przed chłodem. Wybór konkretnych materiałów i ich jakość może różnić się w zależności od preferencji regionalnych, tradycji oraz indywidualnych upodobań myśliwych.
Bekiesza jest ważnym elementem stroju myśliwskiego nie tylko ze względu na funkcjonalność, ale także jest często traktowana jako symbol przynależności do środowiska łowieckiego oraz utrzymywania tradycji. Jednocześnie noszenie bekieszy niesie ze sobą aspekty kulturowe i historyczne, odwołując się do długiej historii polowania i jego miejsca w społecznościach wiejskich i szlacheckich.
Współcześnie bekiesza nadal stanowi istotny element garderoby myśliwskiej podczas polowań zimowych. W miarę rozwoju nowoczesnych technologii tekstylnych pojawiły się również nowe materiały i rozwiązania konstrukcyjne stosowane przy produkcji bekiesz, pozwalając na poprawę ich funkcjonalności oraz dostosowanie do indywidualnych potrzeb użytkowników. Pomimo tych zmian nie straciła ona jednak swojego historycznego znaczenia ani charakteru jako kluczowego elementu ubioru myśliwskiego.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj bekiesza w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę B
- buchta
inaczej buchtowisko.
- bić
1) o ptaku łowczym: uderzać na zdobycz;
2) o broni myśliwskiej: strzelać.
- bażantowate, bażantowate (Phasianidae)
rodzina ptaków z rzędu kuraków, W Polsce żyją dziko 3 gatunki łowne: bażant, kuropatwa i przepiórka.
- bekasik, bekasik (Lymnocryptes minimus Brün)
ptak z rodziny brodźców z rzędu siewkowatych. Najmniejszy z łownych bekasów podobny do kszyka lecz o ciemniejszym grzbiecie z zielonym metalicznym połyskiem. Długość ciała 21-22,5 cm. (...)
- bytować
o zwierzynie żyjącej w łowisku.
- barwa
dawna nazwa farby zwierciny.
- biel
białe czubki szczeciny porastającej grzbiet capa kozicy; stanowi jedno z trofeów kozicy.
- bębnienie
zachowanie zajęcy w celu odstraszenia wroga; siadają wtedy na zadzie i przednimi skokami biją o ziemię.
- bażant zwyczajny łowny, kaukaski, kolchijski, bażant zwyczajny łowny, kaukaski, kolchijski (Phasianus colchicus L.)
ptak łowny z rodziny bażan- towatych, z rzędu kuraków. Pochodzi głównie z zachodniej i środkowej Azji, do Polski sprowadzony w XVIII w. Samieć jest barwnie upierzony o metalicznym połysku (...)
- bażantarnia
zamknięty teren przeznaczony do sztucznej hodowli bażantów. W b. znajdują się woliery na ok. 50 bażantów, woliery rodzinne na 1 koguta i 5-8 kur, wylęgarnia, i wychowalnia. Masowy wyląg (...)