Definicja hasła: bekiesza
- bekiesza
okrycie z sukna podbite futrem używane na polowaniach w zimie, wprowadzone za czasów króla Stefana Batorego.
Bekiesza to okrycie z sukna podbite futrem, które znajduje zastosowanie podczas polowań w okresie zimowym. Nazwa ta pochodzi od niemieckiego słowa "bekiesen" oznaczającego "przykryć", co wskazuje na pierwotne zastosowanie tego rodzaju ubioru do ochrony przed mrozem i zimnem podczas polowań. Bekiesza została wprowadzona do polskiej tradycji łowieckiej za czasów króla Stefana Batorego, co świadczy o długiej historii i znaczeniu tego elementu garderoby w kulturze łowieckiej.
Okrycie to jest charakterystyczne ze względu na swoją konstrukcję, która zapewnia ciepło oraz wygodę podczas trudnych warunków pogodowych spotykanych podczas polowania. Sukno stanowi warstwę zewnętrzną, która chroni przed wiatrem, a futro lub podszyta warstwa dodatkowo izoluje ciało myśliwego przed chłodem. Wybór konkretnych materiałów i ich jakość może różnić się w zależności od preferencji regionalnych, tradycji oraz indywidualnych upodobań myśliwych.
Bekiesza jest ważnym elementem stroju myśliwskiego nie tylko ze względu na funkcjonalność, ale także jest często traktowana jako symbol przynależności do środowiska łowieckiego oraz utrzymywania tradycji. Jednocześnie noszenie bekieszy niesie ze sobą aspekty kulturowe i historyczne, odwołując się do długiej historii polowania i jego miejsca w społecznościach wiejskich i szlacheckich.
Współcześnie bekiesza nadal stanowi istotny element garderoby myśliwskiej podczas polowań zimowych. W miarę rozwoju nowoczesnych technologii tekstylnych pojawiły się również nowe materiały i rozwiązania konstrukcyjne stosowane przy produkcji bekiesz, pozwalając na poprawę ich funkcjonalności oraz dostosowanie do indywidualnych potrzeb użytkowników. Pomimo tych zmian nie straciła ona jednak swojego historycznego znaczenia ani charakteru jako kluczowego elementu ubioru myśliwskiego.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj bekiesza w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę B
- borówka
przeważnie drewniana trąbka myśliwska.
- breneka
potocznie o naboju i pocisku kulowym do broni śrutowej
- berło
drążek na który sadza się ptaka łowczego,
- batalion, bojownik, batalion, bojownik (Philoma- chus pugnax L.)
ptak łowny z rodziny brodźców, rzędu siewkowatych. Długość samca 30-33 cm, samicy 24- 27 cm, rozpiętość skrzydeł odpowiednio 57-60 cm oraz 45-50 cm. Ma dość wysokie nogi, prosty (...)
- brok
dawna myśliwska nazwa bardzo drobnego śrutu.
- broń odtylcowa
broń myśliwska ładowana od tyłu (od strony kolby a nie przez wylot lufy), używana obecnie. Nazwę taką wprowadzono dla odróżnienia b.o. od wówczas stosowanej broni odprzodowej. Twórcą (...)
- bóbr europejski, bóbr europejski (Castor fiber L.)
gatunek z rodzaju bobrów. Na ziemiach polskich b. odgrywał ogromne znaczenie jako zwierzę łowne. Obecnie ze względu na niskie pogłowie jest pod ochroną. PZŁ prowadzi intensywne prace (...)
- bażant kolchijski, bażant kolchijski, obrożny
bażant zwyczajny posiadający białą obrożę na szyi.