Definicja hasła: broń odprzodowa
- broń odprzodowa
dawna broń myśliwska ładowana od przodu (przez wylot lufy). Najpierw myśliwy nasypywał prochu a następnie wbijał do lufy pocisk. Broń odprzodowa stosowana była od XIV do XIX w.
Broń odprzodowa to rodzaj broni myśliwskiej, charakteryzujący się ładowaniem od przodu, czyli przez wylot lufy. Jest to broń, której konstrukcja opiera się na umieszczeniu pocisku i ładunku prochowego w lufie od strony ustnika lub wylotu. Najczęściej wykonywana była z brązu lub stali, o długości lufy oscylującej między 30 a 60 cm. Posiadała zamki umożliwiające ładowanie broni oraz drewnianą rękojeść, co ułatwiało trzymanie i celowanie.
Broń odprzodowa była powszechnie wykorzystywana od XIV do XIX wieku do polowania na ptaki i inne mniejsze zwierzęta. Do strzelania używano pocisków wykonanych z ołowiu lub innych metali, o różnych rozmiarach i kształtach, których masa mogła sięgać nawet kilku gramów. W okresie średniowiecza i renesansu była szeroko stosowana przez myśliwych i łuczników, jednak ze względu na swoją niską skuteczność stopniowo traciła na popularności i została wyparta przez nowoczesne rodzaje broni palnej.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj broń odprzodowa w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę B
- bekasy
nazwa kilku gatunków ptaków łownych z rodziny brodźców. W Polsce występują: bekasik, dubelt i kszyk. Do b. niektórzy zaliczają też słonkę, należącą do tej samej rodziny.
- bobki
odchody łosia, jelenia, daniela, muflona, sarny, zająca i królika.
- bóbr europejski, bóbr europejski (Castor fiber L.)
gatunek z rodzaju bobrów. Na ziemiach polskich b. odgrywał ogromne znaczenie jako zwierzę łowne. Obecnie ze względu na niskie pogłowie jest pod ochroną. PZŁ prowadzi intensywne prace (...)
- bażant kolchijski, bażant kolchijski, obrożny
bażant zwyczajny posiadający białą obrożę na szyi.
- bałwanek
kukła dzikiej kaczki zrobiona z drewna lub plastyku. Wypuszczony wiosną na wodę ma przywabiać na strzał kaczory.
- bigle
angielska rasa psów gończych.
- bobrowe
jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na obowiązku pilnowania przez ludność miejscową żeremi bobrów w obrębie osady.
- bekiesza
okrycie z sukna podbite futrem używane na polowaniach w zimie, wprowadzone za czasów króla Stefana Batorego.