Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: broń odprzodowa

broń odprzodowa

dawna broń myśliwska ładowana od przodu (przez wylot lufy). Najpierw myśliwy nasypywał prochu a następnie wbijał do lufy pocisk. Broń odprzodowa stosowana była od XIV do XIX w.

Broń odprzodowa to rodzaj broni myśliwskiej, charakteryzujący się ładowaniem od przodu, czyli przez wylot lufy. Jest to broń, której konstrukcja opiera się na umieszczeniu pocisku i ładunku prochowego w lufie od strony ustnika lub wylotu. Najczęściej wykonywana była z brązu lub stali, o długości lufy oscylującej między 30 a 60 cm. Posiadała zamki umożliwiające ładowanie broni oraz drewnianą rękojeść, co ułatwiało trzymanie i celowanie.

Broń odprzodowa była powszechnie wykorzystywana od XIV do XIX wieku do polowania na ptaki i inne mniejsze zwierzęta. Do strzelania używano pocisków wykonanych z ołowiu lub innych metali, o różnych rozmiarach i kształtach, których masa mogła sięgać nawet kilku gramów. W okresie średniowiecza i renesansu była szeroko stosowana przez myśliwych i łuczników, jednak ze względu na swoją niską skuteczność stopniowo traciła na popularności i została wyparta przez nowoczesne rodzaje broni palnej.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj broń odprzodowa w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę B

zobacz pełną listę haseł

beczenie

1) głos wydawany przez owce i jagnięta muflona;
2) dźwięk wydawany przez kszyka podczas lotu tokowego (sterówkami).

borsuk, borsuk, jaźwiec (Mcles meles L).

gatunek łowny z rodziny łasicowatych. Długość ciała 61-72 cm, wysokość 30 cm, ciężar 10- 16 kg, kończyny silne - przednie zakończone długimi pazurami służącymi do kopania nor. (...)

badylarz

byk łosia lub daniela posiadający poroże (zamiast łopat) o odnogach jak u jelenia.

broda

1) pęk piór na szyi głuszca;
2) kępa włosów pod dolną szczęką łosia
3) kępa włosów na grzbiecie kozicy;
4) zwisająca część grzywy jelenia.

bekowisko

okres godowy danieli, przypadający na przełom października i listopada (zob. daniel).

bekas funtowy

gwarowe określenie dubella.

bąblowica

choroba wywołana przez larwę tasiemca bąblowcowego (Echinococcus granulosus), tworzącego pęcherze w ścianach jamy brzusznej lub wątroby.

barwa

dawna nazwa farby zwierciny.

bałykowanie

czołganie się, pełzanie na brzuchu psa myśliwskiego.

Białowieska Puszcza

największy i najbardziej naturalny obszar leśny na Niżu Środkowoeuropejskim zajmujący około 1250 km2, w tym 51 km2 to Białowieski Park Narodowy z rezerwatem o charakterze puszczy pierwotnej, (...)