Definicja hasła: broń odprzodowa
- broń odprzodowa
dawna broń myśliwska ładowana od przodu (przez wylot lufy). Najpierw myśliwy nasypywał prochu a następnie wbijał do lufy pocisk. Broń odprzodowa stosowana była od XIV do XIX w.
Broń odprzodowa to rodzaj broni myśliwskiej, charakteryzujący się ładowaniem od przodu, czyli przez wylot lufy. Jest to broń, której konstrukcja opiera się na umieszczeniu pocisku i ładunku prochowego w lufie od strony ustnika lub wylotu. Najczęściej wykonywana była z brązu lub stali, o długości lufy oscylującej między 30 a 60 cm. Posiadała zamki umożliwiające ładowanie broni oraz drewnianą rękojeść, co ułatwiało trzymanie i celowanie.
Broń odprzodowa była powszechnie wykorzystywana od XIV do XIX wieku do polowania na ptaki i inne mniejsze zwierzęta. Do strzelania używano pocisków wykonanych z ołowiu lub innych metali, o różnych rozmiarach i kształtach, których masa mogła sięgać nawet kilku gramów. W okresie średniowiecza i renesansu była szeroko stosowana przez myśliwych i łuczników, jednak ze względu na swoją niską skuteczność stopniowo traciła na popularności i została wyparta przez nowoczesne rodzaje broni palnej.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj broń odprzodowa w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę B
- bębnienie
zachowanie zajęcy w celu odstraszenia wroga; siadają wtedy na zadzie i przednimi skokami biją o ziemię.
- baka
inaczej poduszka. balistyka - nauka o ruchu pocisków badająca zjawiska zachodzące w lufie po zapaleniu prochu (b. wewnętrzna), ruch pocisku (...)
- berdanka
przerobiony do użytku myśliwskiego karabin wojskowy systemu Berdana.
- bigle
angielska rasa psów gończych.
- brzemienna
jedynie o niedźwiedzicy noszącej płód.
- borsuk, borsuk, jaźwiec (Mcles meles L).
gatunek łowny z rodziny łasicowatych. Długość ciała 61-72 cm, wysokość 30 cm, ciężar 10- 16 kg, kończyny silne - przednie zakończone długimi pazurami służącymi do kopania nor. (...)
- bobrowanie
szukanie przez psa zmierzymy w zaroślach wodnych.
- brok
dawna myśliwska nazwa bardzo drobnego śrutu.
- bieleć
o gronostaju, zającu bielaku i pardwie: zmieniać sierść lub pióra na zimę (na białe).