Definicja hasła: broń odtylcowa
- broń odtylcowa
broń myśliwska ładowana od tyłu (od strony kolby a nie przez wylot lufy), używana obecnie. Nazwę taką wprowadzono dla odróżnienia b.o. od wówczas stosowanej broni odprzodowej. Twórcą pierwszej b.o. był francuski rusznikarz Lefauchetux w 1832 r. (zob. lefoszówka).
Dziękuję za udostępnienie informacji na temat broni odtylcowej. Poniżej znajdziesz rozwiniętą definicję tego terminu.
Broń odtylcowa to rodzaj broni myśliwskiej, która jest ładowana od tyłu, czyli od strony kolby, a nie przez wylot lufy. Nazwa ta została wprowadzona w celu odróżnienia jej od broni odprzodowej. Pierwszą broń odtylcową wyprodukował francuski rusznikarz Lefauchetux w 1832 roku i nazwano ją lefoszówką. Iglica była wbudowana w tylną część łuski, co pozwalało na szybkie ładowanie. Wadą tego typu broni było jednak to, że naboje mogły się mimowolnie odpalać.
Współczesne bronie odtylcowe są zazwyczaj produkowane z materiałów lekkich i trwałych, takich jak aluminium i tworzywa sztuczne. Są one dostępne w różnych kalibrach i mają różne funkcje, takie jak bezpiecznik, przeładowanie oraz regulacja długości lufy. Większość modeli posiada też system zabezpieczający przed przedwczesnym wystrzałem.
Broń odtylcowa jest obecnie używana do polowań na drobną zwierzynę oraz do celów sportowych. Jest to bardzo popularny rodzaj broni myśliwskiej ze względu na swoje lekkie i trwałe materiały oraz łatwość użytkowania.
Należy również podkreślić, że broń odtylcowa jest przedmiotem wielu przepisów dotyczących posiadania, przechowywania i użytkowania. Konieczne jest przestrzeganie wszelkich norm i procedur związanych z legalnym posiadaniem oraz używaniem tego rodzaju uzbrojenia.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj broń odtylcowa w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę B
- broń odprzodowa
dawna broń myśliwska ładowana od przodu (przez wylot lufy). Najpierw myśliwy nasypywał prochu a następnie wbijał do lufy pocisk. Broń odprzodowa stosowana była od XIV do XIX w.
- bruzda
1) wgłębienie na łykach (zwykle mnogie) starych byków jelenia;
2) wgłębienie w profilu gwintowania lufy.
- bieg myśliwski
współczesna hippiczna impreza sportowa rozgrywana przeważnie w dniu św. Huberta (3 XI), wywodząca się z polowań konnych na lisy.
- białoczółka
inaczej gęś białoczelna.
- bydlarz
pies gończy rzucający się na zwierzęta domowe (trzodę łub bydło).
- berło
drążek na który sadza się ptaka łowczego,
- bezoar, bezoar, Izy jelenia
oleista ciecz wydzielająca się w dołkach łzowych przeżuwaczy, zwłaszcza jeleni.
- blaszkodziobe, blaszkodziobe (Anseriformes)
rząd ptaków wodnych i wodno-błotnych, do których z ptaków łownych należą gęsi i kaczki. B. mają stosunkowo długą i cienką szyję, dziób pokryty miękką skórą, zakończony tzw. (...)
- biel
białe czubki szczeciny porastającej grzbiet capa kozicy; stanowi jedno z trofeów kozicy.
- brzemienna
jedynie o niedźwiedzicy noszącej płód.