Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: buchta

buchta

inaczej buchtowisko.

Buchta to miejsce zryte przez dziki, które szukają pożywienia. Jest to inaczej nazywane buchtowiskiem. Buchty są zazwyczaj tworzone w miejscach, gdzie dziki mogą znaleźć łatwo pożywienie, takie jak trawa, korzenie lub owoce. Dzik może wykopać buchtę w celu znalezienia pożywienia lub schronienia.

Buchty są często używane przez myśliwych do śledzenia dzików. Myśliwi mogą śledzić ślady dzików i odczytać ich zachowanie na podstawie buchtowiska. Mogą one również określić, czy dzik jest samotny czy w grupie, a także jaki rodzaj pożywienia szuka.

Buchty są również używane przez naukowców do badania dzikich zwierząt. Naukowcy mogą analizować buchty, aby lepiej zrozumieć zachowanie dzikich zwierząt i ich wpływ na środowisko. Mogą również określić, jak dzikie zwierzęta wykorzystują swoje otoczenie i jak się przystosowały do nowych warunków środowiskowych.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj buchta w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę B

zobacz pełną listę haseł

bekas kszyk

inaczej kszyk.

brodzące, brodzące (Ciconiformes)

rząd obejmujący ponad 100 gatunków. Do brodzących z ptaków łownych należy czapla siwa.

buchtowanie

rycie gleby przez dziki w poszukiwaniu pożywienia.

bruzda

1) wgłębienie na łykach (zwykle mnogie) starych byków jelenia;
2) wgłębienie w profilu gwintowania lufy.

bażantarnia

zamknięty teren przeznaczony do sztucznej hodowli bażantów. W b. znajdują się woliery na ok. 50 bażantów, woliery rodzinne na 1 koguta i 5-8 kur, wylęgarnia, i wychowalnia. Masowy wyląg (...)

bażantowate, bażantowate (Phasianidae)

rodzina ptaków z rzędu kuraków, W Polsce żyją dziko 3 gatunki łowne: bażant, kuropatwa i przepiórka.

basista

jeleń wyróżniający się basowym głosem.

bezoar, bezoar, Izy jelenia

oleista ciecz wydzielająca się w dołkach łzowych przeżuwaczy, zwłaszcza jeleni.

bek

1) głos byka daniela w okresie bekowiska;
2) inaczej beczenie.

broń odprzodowa

dawna broń myśliwska ładowana od przodu (przez wylot lufy). Najpierw myśliwy nasypywał prochu a następnie wbijał do lufy pocisk. Broń odprzodowa stosowana była od XIV do XIX w.