Definicja hasła: bury
- bury
gwarowe określenie wilka.
Bury - gwarowe określenie wilka, używane głównie na terenach wiejskich. Wilk jest drapieżnikiem z rodziny psowatych, charakteryzującym się dużą siłą i szybkością. Jest to jedno z najbardziej znanych i rozpoznawalnych drapieżników w Europie, odgrywający istotną rolę w ekosystemie jako drapieżnik łańcuchowy. Wilki są inteligentne i potrafią przystosować się do różnych środowisk, a ich obecność ma wpływ na populacje innych zwierząt. Mają charakterystyczny wygląd - gładkie i grube futro, duże stojące uszy, długie ogony i duże pyski, oraz mogą występować w różnych kolorach od czarnego przez brązowy po szary. Wilki są aktywne głównie nocą oraz tworzą silne więzi między sobą.
Wilk jest towarzyski oraz terytorialny, polujący głównie na zwierzynę leśną taką jak daniele, jelenie czy lisy. Może także polować na zwierzęta domowe jak króliki czy kury. Fakt ten stanowi często problem dla ludności wiejskiej zamieszkującej obszary występowania wilków, dlatego też niektóre regiony podejmują środki zaradcze w celu ochrony swoich zwierząt gospodarskich przed wilkami. Wilki są poddane ochronie prawnej w dużych częściach Europy ze względu na swoją ważną rolę ekologiczną oraz historyczne znaczenie dla różnych kultur i tradycji.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj bury w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę B
- biała stopa
teren pokryty śniegiem; polowanie na białą stopę, to polowanie na śniegu.
- badyle
1) nogi daniela, jelenia i łosia;
2) poroże badylarza.
- bernikla obrożna, bernikla obrożna (Branta bernikla L.)
gęś gnieżdżąca się w obrębie koła polarnego. W Polsce można spotkać b. w północnych rejonach kraju w okresie od września do kwietnia.
- biotop
środowisko życia organizmów, odznaczające się swoistymi układami warunków ekologicznych (np. staw), które różnią go od sąsiadujących z nim. innych b.
- białozór
inaczej sokół białozór.
- biel
białe czubki szczeciny porastającej grzbiet capa kozicy; stanowi jedno z trofeów kozicy.
- bekas dubelt
inaczej dubelt.
- bródka
krótkie piórka ułożone w płaską szczoteczkę, wyrastającą z jednej stosiny tuż przy nasadzie ogona słonki (trofeum).
- burknięcie
charakterystyczny odgłos zrywającego się z ziemi jarząbka.