Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: buchtowisko

buchtowisko, buchtowisko, buchta

miejsce zryte przez dziki szukąjące pożywienia.

Buchtowisko to miejsce, w którym dziki szukają pożywienia przez kopczenie ziemi. Zazwyczaj ma ono postać niewielkiej, okrągłej lub owalnej zagłębionej w ziemi, którą wykopały dziki. Buchtowiska są często widoczne na polach i łąkach, gdzie dziki poszukują pożywienia. Dzikie zwierzęta kopcą buchtowiska, aby znaleźć owady, larwy i inne małe stworzenia, które mogą stanowić ich pokarm.

Buchtowiska są również wykorzystywane przez inne zwierzęta do polowania. Niektóre gatunki ptaków drapieżnych, takie jak kruki i wrony, czasami korzystają z buchtowisk do polowania na małe stworzenia. Sarny i jelenie również wykorzystują buchtowiska do polowania na owady i inne małe stworzenia.

Pod względem ekosystemowym buchtowiska pełnią istotną rolę. Stanowią naturalne środowisko dla małych stworzeń, jak owady i larwy, oraz służą jako źródło pożywienia dla większych zwierząt, takich jak ptaki i inne dzikie zwierzęta. Dzięki temu pełnią ważną funkcję w utrzymaniu równowagi między gatunkami w ekosystemie.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj buchtowisko w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę B

zobacz pełną listę haseł

broń myśliwska

broń biała lub palna, wyrabiana lub przystosowana do celów myśliwskich. Pierwszą bronią myśliwską pierwotnego człowieka były pałki i maczugi, później oszczepy, topory, proce, łuki i (...)

bródka

krótkie piórka ułożone w płaską szczoteczkę, wyrastającą z jednej stosiny tuż przy nasadzie ogona słonki (trofeum).

błotniaki, błotniaki (Circus)

rodzaj ptaków drapieżnych z rodziny jastrzębiowatych W Polsce jako lęgowe występują trzy gatunki: b. stawowy, b. zbożowy i b. popielaty.

buchtowisko, buchtowisko, buchta

miejsce zryte przez dziki szukąjące pożywienia.

bekas dubelt

inaczej dubelt.

bębnienie

zachowanie zajęcy w celu odstraszenia wroga; siadają wtedy na zadzie i przednimi skokami biją o ziemię.

basista

jeleń wyróżniający się basowym głosem.

Brenneke, Brenneke, gwarowe breneka

ołowiany pocisk, ołowiana kula, konstrukcji niemieckiej firmy Wilhelm Brennecke, stosowana do broni myśliwskiej o lufach gładkich. Ma kształt cylindra z naciętymi rowkami skośnymi na (...)

bij!

rozkaz wydawany przez sokolnika ptakowi łowczemu, aby zaatakował zwierzynę.

bałykowanie

czołganie się, pełzanie na brzuchu psa myśliwskiego.