Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: choroba motylicza

choroba motylicza, choroba motylicza, motylica

choroba wywoływana przez przywry. Najczęstsza, to motylica wątrobowa (fasciola hepatica). Posiada bardzo skomplikowany cykl rozwojowy z błotniarką moczarową jako żywicielem pośrednim. Zwalczanie polega na likwidowaniu błotniarki.

Motylica wątrobowa, zwana również chorobą motylicową, jest chorobą wywoływaną przez pasożyta o nazwie motylica wątrobowa (Fasciola hepatica), będącego jednym z najczęstszych pasożytów u zwierząt. Choroba ta może występować również u ludzi, choć rzadko. Pasożyt posiada złożony cykl rozwojowy obejmujący kilka gatunków zwierząt. Cykl rozpoczyna się od wydalanych przez chore zwierzę jaj motylicy, które są połykane przez błotniarki moczarowe, pełniące rolę żywicieli pośrednich dla motylicy. W organizmach błotniarek jaja przechodzą kilka stadium rozwoju, przekształcając się w larwy motylicy. Następnie larwy te są połykane przez gospodarza końcowego - zwierzęta domowe lub dzikie, gdzie rozwijają się w postać dorosłą motylicy.

Choroba motylicowa może wywoływać poważne uszkodzenia narządów wewnętrznych u zarażonych zwierząt, takie jak wymioty, biegunka i utrata masy ciała. U ludzi objawy mogą mieć postać bólu brzucha, nudności oraz gorączki. Skuteczne leczenie tej choroby polega na zwalczaniu żywiciela pośredniego - błotniarki moczarowej. Można to osiągnąć poprzez stosowanie właściwych środków chemicznych lub biologicznych oraz utrzymywanie czystości środowiska i stosowanie odpowiedniego programu hodowlanego.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj choroba motylicza w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę C

zobacz pełną listę haseł

czuszykanie

jeden z głosów wydawanych przez koguta cietrzewia podczas tokowania.

cofny

wyżeł dający się łatwo odwołać.

czatować

śledzić, czekać w ukryciu na przyjście zwierzyny.

cholera ptaków

bardzo zaraźliwa choroba ptaków (szczególnie bażantów) wywoływana przez bakterie (Pasteurella aviseptica). Zwalczanie polega na stosowaniu szczepionek.

chruściel derkacz

inaczej derkacz.

cielić się

o samicach żubra, łosia, jelenia i daniela: rodzić młode.

conductus ferinae

jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na obowiązku odwożenia ubitej zwierzyny, poszukiwaniu postrzałków oraz wożeniu namiotów książęcych podczas polowania.

chrostówka

używana dawniej, zwłaszcza na polowaniach z chartami, mała, ale bardzo donośna trąbka myśliwska.

ciągnięcie

powolne poruszanie się, wędrowanie żubrów, zwierzyny płowej, muflonów,

cieszynka

małokalibrowa broń gwintowana z XVII w. używana do polowań na ptaki i drobną zwierzynę.