Internetowy Słownik Łowiecki

Definicja hasła: cieszynka

cieszynka

małokalibrowa broń gwintowana z XVII w. używana do polowań na ptaki i drobną zwierzynę.

Cieszynka to małokalibrowa broń gwintowana, pochodząca z XVII wieku, charakterystyczna dla okolic Cieszyna. Zazwyczaj była to lekka, poręczna i elegancka strzelba o kalibrze 16 mm lub mniejszym, przeznaczona do polowań na ptaki i drobną zwierzynę. Jej konstrukcja umożliwiała precyzyjne celowanie oraz oddawanie szybkich kolejnych strzałów, co było niezwykle przydatne podczas polowań.

Cieszynki często były bogato zdobione oraz wyposażone w drewniane lub rzeźbione kolby, co podkreślało ich estetykę i wartość kolekcjonerską. Charakteryzowały się także niewielkim rozmiarem i wagą, co czyniło je bardzo praktycznymi podczas polowania na ruchliwe ptaki czy inne małe zwierzęta.

Ze względu na swoją unikatowość i historyczne znaczenie cieszynki stanowią przedmiot zainteresowania kolekcjonerów broni oraz miłośników łowiectwa historycznego. Ich wyjątkowy design i związane z nimi tradycje tworzą ciekawy obszar badawczy dla entuzjastów historii broni palnej i rozwoju technik łowieckich.

Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj cieszynka w wyszukiwarce Google

Inne hasła na literę C

zobacz pełną listę haseł

ciecieruk

gwarowe, młody cietrzew kogut.

czok

zwężenie części wylotowej lufy śrutowej, mającej na celu zwiększenie pokrycia. Produkowane, są lufy o 1/4, 1/2, 3/4 i pełnych czokach; przeważnie prawa lufa ma półczok, lewa pełny (...)

czworak, czworak, fierling

nietypowa broń myśliwska (łamana) posiadająca cztery lufy, przeważnie dwie kulowe i dwie śrutowe.

ciecier

gwarowe, cietrzew kogut.

czas ochronny

okres, w którym na mocy ustawy nie wolno polować na dany gatunek zwierzyny łownej; przeważnie obejmuje on czas rozrodu i wychowywania młodych.

cielę

młody żubr, łoś, jeleń i daniel (w pierwszym roku życia).

czarnuch

gwarowe określenie dzika.

chorągwie

inaczej flagi.

chruściel derkacz

inaczej derkacz.

conductus ferinae

jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na obowiązku odwożenia ubitej zwierzyny, poszukiwaniu postrzałków oraz wożeniu namiotów książęcych podczas polowania.