Definicja hasła: ciężary łowieckie
- ciężary łowieckie
w dawnej Polsce świadczenia ponoszone przez ogół ludności na rzecz księcia w związku z posiadaniem przez niego monopolu łowieckiego (regale łowieckie). Część tych świadczeń płacono w naturze, część odpracowywano wykonując określone prace z zakresu łowiectwa.
Ciężary łowieckie to obowiązkowe świadczenia, które musiały być realizowane przez ludność w zamian za monopol łowiecki posiadany przez księcia. W dawnej Polsce składały się z dwóch rodzajów świadczeń: płatności w naturze oraz odpracowywanych prac. Płatności w naturze obejmowały m.in. dostarczanie mięsa, skór, futer, a także określone ilości drewna. Natomiast odpracowywane prace obejmowały szeroki zakres czynności związanych z łowiectwem, jak polowania, odstrzał dzikich zwierząt, konserwację siedzib myśliwskich oraz innych obiektów łowieckich oraz prace porządkowe i naprawcze na terenach łowieckich. Ciężary łowieckie stanowiły istotny element systemu feudalnego i choć były obciążeniem dla ludności, pozwalały książętom utrzymać kontrolę nad terytoriami i monopolizować polowania.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj ciężary łowieckie w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę C
- chody psa
sposób poruszania się psa myśliwskiego podczas pracy w terenie.
- czujny
o ostrożnej zwierzynie.
- chrapy
nozdrza jelenia, łosia, daniela, muflona, sarny i kozicy.
- cewka
noga samy.
- cofny
wyżeł dający się łatwo odwołać.
- czapliniec
miejsce licznego gniazdowania czapli. W czaplińcu czaple siwe podlegają całkowitej ochronie.
- celownik
zestaw służący do celowania. Celownik może być otwarty lub optyczny; otwarty składa się: na lufie broni kulowej z muszki i szczerbinki, na lufie broni śrutowej tylko z muszki (przy (...)
- cyraneczka, cyraneczka (Anas crecca L.)
najmniejsza z krajowych kaczek należąca do kaczek właściwych (pływających). Kaczor cyraneczki (w szacie godowej) pięknie ubarwiony z zielonogranatowym lusterkiem, kaczka szarobrązowa. (...)
- chycać
o zającu i samie: poruszać się wolnymi skokami.
- chyb, chyb, pióra
długie i sztywne włosy wyrastające na grzbiecie dzika i łosia, które w podnieceniu zwierz stroszy (stawia).