Definicja hasła: czółenko
- czółenko
część łącząca lufę z kolbą w myśliwskiej broni łamanej
Czółenko to ważna część broni łamanej, używanej w myślistwie. Jest to element łączący lufę z kolbą. Składa się ono z dwóch głównych części: głowicy i trzpienia. Głowica znajduje się na końcu lufy i posiada wycięcie, w którym umieszcza się trzpień. Trzpień jest osadzony w kolbie i również posiada wycięcie na głowicę. Te dwie części są ze sobą połączone za pomocą śruby, co umożliwia łatwe rozłączenie broni na dwie części.
Czółenko jest produkowane w różnych rozmiarach i z różnych materiałów, aby dopasować je do różnych typów broni. Najczęściej stosowane materiały to mosiądz ze względu na wytrzymałość i odporność na korozję, aluminium - ze względu na niską wagę, oraz stal nierdzewna – charakteryzująca się dużą trwałością i odpornością na korozję, choć może być bardziej kosztowna.
Do bezpiecznego użytkowania broni niezbędne jest odpowiednie dopasowanie czółenka do danej broni łamanej. Nieprawidłowo dobrany element może spowodować uszkodzenie broni lub obrażenia strzelca. Ważne jest więc staranne dobranie czółenka do konkretnej broni przed jej użyciem.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj czółenko w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę C
- combrownik
lekceważące określenie myśliwego, polującego wyłącznie w celu zdobycia dziczyzny.
- czaple, czaple (Ardeidae)
rodzina ptaków z rzędu brodzących. Mają długi dziób (ostro zakończony), szyję, skok i palce długie. Dobrze chodzą i pływają. W locie charakterystycznie wyginają szyję w kształcie (...)
- celowanie
zgrywanie w jedną linię oka, celownika i celu.
- ciąg
1) nazwa gwintu w gwintowanej broni myśliwskiej;
2) przelot dzikich kaczek lub gęsi wieczorem na żerowiska i rano na wodę, wykorzystywane przez myśliwych na polowaniu.
- chłyst
młody jeleń (byczek) przebywający w okresie rykowiska w pobliżu chmary, odpędzany przez stadnego byka.
- cherlawy
wynędzniały zwierz nie nadający się do hodowli.
- Centralny Związek Polskich Stowarzyszeń Łowieckich
pierwsza ogólnokrajowa organizacja łowiectwa polskiego powstała 9 lipca 1923 r. w Warszawie. Na zjeździe organizacyjnym obecne były: Galicyjskie Towarzystwo Łowieckie, Polskie Towarzystwo (...)
- conductus ferinae
jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na obowiązku odwożenia ubitej zwierzyny, poszukiwaniu postrzałków oraz wożeniu namiotów książęcych podczas polowania.
- caniductores, caniductores, psiarze
służebnicy książęcy, którzy wodzili psy myśliwskie.
- czochrać się
o jeleniach i dzikach: wycierać się o drzewa.