Definicja hasła: conductus ferinae
- conductus ferinae
jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na obowiązku odwożenia ubitej zwierzyny, poszukiwaniu postrzałków oraz wożeniu namiotów książęcych podczas polowania.
Conductus ferinae to jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, mający swoje korzenie w średniowieczu. Obowiązek ten polegał na odwożeniu ubitej zwierzyny, poszukiwaniu postrzałków oraz wożeniu namiotów książęcych podczas polowania. Szlachta, jako reprezentanci tych zobowiązań, byli odpowiedzialni za dostarczenie ubitej zwierzyny do pałacu lub zamku książęcego w określonym czasie, aby mogła być wykorzystana na uroczystości lub inne okazje.
W ramach tego ciężaru łowieckiego, szlachta miała także obowiązek poszukiwania postrzałków - małych ptaków uważanych za smaczne i cenione przez arystokrację. Ponadto, conductus ferinae obejmował wożenie namiotów książęcych podczas polowania. Namioty te stanowiły istotny element wypraw łowieckich, chroniąc myśliwych przed złymi warunkami atmosferycznymi.
Ogółem rzecz biorąc, conductus ferinae wymagał od szlachty znacznego poświęcenia i wysiłku. Było to obciążenie równie ważne jak samo polowanie i odzwierciedlało zarówno siłę feudalną szlachty, jak i związane z nią obowiązki wobec władcy.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj conductus ferinae w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę C
- czaty
sposób polowania polegąjący na czatowaniu w czatowni, na ambonie, na przestryku lub przy norze.
- cap
samiec kozicy.
- cyraneczka, cyraneczka (Anas crecca L.)
najmniejsza z krajowych kaczek należąca do kaczek właściwych (pływających). Kaczor cyraneczki (w szacie godowej) pięknie ubarwiony z zielonogranatowym lusterkiem, kaczka szarobrązowa. (...)
- chart
rasa psów myśliwskich używana do polowań na lisy i zające na dużych, otwartych przestrzeniach. Obecnie w Polsce zabronione.
- cherlawy
wynędzniały zwierz nie nadający się do hodowli.
- ciąć
o dziku: atakować szablami myśliwego lub psa.
- conductus ferinae
jeden z ciężarów łowieckich prawa książęcego, polegający na obowiązku odwożenia ubitej zwierzyny, poszukiwaniu postrzałków oraz wożeniu namiotów książęcych podczas polowania.
- cięty pies, cięty pies, ostry
cecha psa myśliwskiego: zajadły w stosunku do drapieżników.
- czatować
śledzić, czekać w ukryciu na przyjście zwierzyny.